La madre muerta

La madre muerta
Jatorria
Argitaratze-data	1993
Izenburua	La madre muerta
Jatorrizko hizkuntza	gaztelania
Jatorrizko herrialdea	Espainia
Ezaugarriak
Genero artistikoa	film dramatikoa eta thrillerra
Iraupena	112 minutu
Kolorea	koloretakoa



Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Juanma Bajo Ulloa
Gidoigilea(k)	Eduardo Bajo Ulloa Juanma Bajo Ulloa
Antzezlea(k)
Karra Elejalde Ana Álvarez ^(en) Lio Sílvia Marsó Elena Irureta Ramón Barea Txarly Llorente José Sacristán Juanma Bajo Ulloa [[Kategoria:Ana Álvarez ^(en) antzeztutako filmak]]
Ekoizpena
Ekoizle eragilea	Fernando Bauluz ^(en)
Edizioa	Pablo Blanco ^(en)
Bestelako lanak
Musikagilea	Bingen Mendizabal
Argazki-zuzendaria	Javier Agirresarobe

La madre muerta 1993 urtean Juanma Bajo Ulloak eginiko filma da.

Zuzendari gasteiztarraren bigarren filma da, Miranda de Ebro, Agurain eta Gasteizen grabatua.

Sinopsia

Ismael Lopez de Mataukok (Karra Elejalde) zenbait hilketa egin ditu; bata Leire, (Ana Alvarez) hilaren alaba, lekukoa zuela. Ismael neskaren salaketaz zeharo itsututa dago. Hori dela eta, hogei urte geroago neska bahitzea bururatu zaio ea oraindik amaren hilketa gogoratzen duen...

Pertsonaiak

Karra Elejalde: Ismael Lopez de Matauko
Ana Álvarez: Leire
Lio: Maite
Sílvia Marsó: Blanca
Elena Irureta: Zuzendaria
Ramón Barea: Night Club jabea
Gregoria Mangas: Millas andrea
Marisol Saez: Ama
Raquel Santamaria: Leire umea
Txarly Llorente: Zaindari
Super Pake Pekao: Ijitoa
Elena Armengod: Ijitoa
Juan Ignacio Viñuelas: Sendagilea
Miguel Olmedo: Erizaina
José Sacristán: Erizaina
Isaias Mojon: Erizaina
Angel Planas: Erizaina
Osane Ulloa: Auzokoa
Rafael García Frejo
Juantxo Lopez

Ezaugarri teknikoak

Zuzendaritza	Juanma Bajo Ulloa
Gidoia	Eduardo Bajo Ulloa eta Juanma Bajo Ulloa
Ekoizle eragilea	Fernando Bauluz
Musika	Bingen Mendizabal
Argazkilariak	Javier Agirresarobe
Edizioa	Pablo Blanco, Fidel Collados eta David Collados
Apainketa	Jose Angel Perez
Efektu bereziak	Hipolito Cantero, Jose Bullejos, Raul Costa, Geromin eta Raul Romanillos

Sariak

Juanma Bajo Ulloak 1993ko Montrealeko Zinema Jaialdiaren zuzendari onenaren Saria lortu zuen.
Poli Canterok 1994ko efektu berezien Goya Saria lortu zuen.