Communistische Partij van Griekenland

Communistische Partij van Griekenland
Logo
Personen
Partijleider Dimitris Koutsoumbas
Zetels
Parlement van Griekenland
26 / 300
Europees Parlement
2 / 21
Periferieën
48 / 703
Geschiedenis
Opgericht 17 november 1918
Algemene gegevens
Actief in Vlag van Griekenland Griekenland
Hoofdkantoor Athene
Krant Rizospastis
Richting Links[1][2] tot extreemlinks[3][4][5][6][7][8]
Ideologie Communisme[9]
Marxisme-leninisme[9]
Euroscepsis[10][11][12]
Kleuren Rood
Jongerenorganisatie Communistische Jeugd van Griekenland
Website www.kke.gr
Portaal  Portaalicoon   Politiek

De Communistische Partij van Griekenland (Grieks: Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Kommounistiko Komma Elladas, afgekort tot KKE) is in 1918 opgericht als Socialistische Arbeiderspartij van Griekenland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde de partij een grote rol in het verzet tegen de nazi's. Toen Griekenland bevrijd was van de Duitsers nam de partij de wapens op tegen de nieuwe Griekse regering, die bestond uit ex-nazicollaborateurs. De communisten hadden het land rond 1946 bijna helemaal onder controle, maar de interventie door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië maakte daar een einde aan. Na deze burgeroorlog was het land armer dan ooit en gingen de communisten ondergronds. In 1958 won de partij onder de naam Verenigd Democratisch Links de verkiezingen, maar de koning weigerde het resultaat te erkennen. Later steunde de partij de enkele progressieve kabinetten onder leiding van Giorgos Papandreou senior. Het kolonelsregime maakte een einde aan de progressieve regeringen en begon een heuse heksenjacht tegen links. Toen het kolonelsregime viel legaliseerde premier Konstantinos Karamanlis de KKE. De partij is voor uitreden uit de EU en de euro.

Bij de Griekse parlementsverkiezingen van mei 2012 behaalde de partij 8,5% van de stemmen en 26 zetels en bij de Griekse parlementsverkiezingen van juni 2012 4,5% van de stemmen en 12 zetels. De partij is een oppositiepartij in het parlement tijdens het kabinet-Samaras.

Tot 2014 was de Europese groep van de KKE aangesloten bij Europees Unitair Links/Noords Groen Links, maar deze stapte uit onvrede met de koers uit deze groep.[13]

Verkiezingsresultaten

Een KKE-bord in Athene, 2005
Resultaten sinds 1926
Jaar Soort van verkiezingen Stemmen % Zetels
1926
Parlement
41,982
4.37%
10
1928
Parlement
1.4%
0
1929
Senaat
↔
1.7%
0
1932
Parlement
58,223
4.97%
10
1932
Senaat
↔
3.91
0
1933
Parlement
4.5%
0
1935
Parlement
9.59%‡
0
1936
Parlement
5.8%‡
15
1951
Parlement
*
10.57%
10
1952
Parlement
*
9.55%
29
1958
Parlement
*
24.42%
60
1974
Parlement
464,787†
9.47%
8
1977
Parlement
480,272
9.36%
11
1981
Parlement
620,302
10.93%
13
1981
Europees
729,052
12.84
3
1984
Europees
693,304
11.64
3
1985
Parlement
629,525
9.1%
12
juni 1989
Europees
936,175††
14.30%
4
juni 1989
Parlement
855,944††
13.1%
28
november 1989
Parlement
734,611††
11.0%
21
1990
Parlement
677,059††
10.3%
19
1993
Parlement
313,087
4.5%
9
1994
Europees Parlement
410,741
6.29%
2
1996
Parlement
380,167
5.61%
11
1999
Europees Parlement
557,365
8.67%
3
2000
Parlement
379,517
5.53%
11
2004
Parlement
436,573
5.9%
12
2004
Europees Parlement
580,396
9.48%
3
2007
Parlement
583,815
8.15%
22
2009
Europees Parlement
425,963
8.35%
2
2009
Parlement
517,154
7.54%
21
mei 2012
Parlement
531,293
8.5%
26
juni 2012
Parlement
277.179
4,5%
12
januari 2015
Parlement
338.138
5,47%
15
juli 2019 Parlement 299.499 5,3% 15
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Βερναρδάκης, Χριστόφορος (2011). Πολιτικά κόμματα, εκλογές και κομματικό σύστημα. Σαββάλας, Αθήνα, p. 179. ISBN 978-960-445-737-3.
  2. ↑ Dunphy, Richard (2004). Contesting capitalism? Left parties and European integration. Manchester University Press, p. 103.
  3. ↑ Nicolò Conti (4 december 2013). Party Attitudes Towards the EU in the Member States: Parties for Europe, Parties Against Europe. Routledge, p. 155. ISBN 978-1-317-93656-5.
  4. ↑ Freedom House (5 september 2008). Freedom in the World 2008: The Annual Survey of Political Rights and Civil Liberties. Rowman & Littlefield Publishers, p. 284. ISBN 978-0-7425-6598-2. Gearchiveerd op 17 juni 2023.
  5. ↑ Bart van der Steen (1 september 2014). The City Is Ours: Squatting and Autonomous Movements in Europe from the 1970s to the Present. PM Press, p. 75. ISBN 978-1-60486-683-4.
  6. ↑ Citizens and the European Polity: Mass Attitudes Towards the European and National Polities. OUP Oxford (26 July 2012), p. 86. ISBN 978-0-19-960233-9.
  7. ↑ http://library.fes.de/pdf-files/id/ipa/05818.pdf
  8. ↑ [Focus Far-left set for big gains in European Parliament elections]. Geraadpleegd op 9 september 2017.
  9. ↑ a b Nordsieck, Wolfram, Greece. Parties and Elections in Europe (2019).
  10. ↑ From sweet to sour: Euroscepticism in Greece. Medium. AthensLive (4 december 2016). Geraadpleegd op 9 december 2019.
  11. ↑ Vasilopoulou, S. (2018). The party politics of Euroscepticism in times of crisis: The case of Greece. Politics, 38(3), 311–326. https://doi.org/10.1177/0263395718770599
  12. ↑ Statement of the Central Committee of the KKE on the stance of the KKE in the EU parliament.
  13. ↑ (en) Statement of the Central Committee of the KKE on the stance of the KKE in the EU parliament. Communistische Partij van Griekenland (3 juni 2014). Geraadpleegd op 11 juni 2014.
Vlag van Griekenland
· · Sjabloon bewerken
Politieke partijen in Griekenland
In het parlement:SYRIZA (86) · Nea Dimokratia (158) · Elliniki Lysi (10) · Communistische Partij van Griekenland (15) · KINAL (22) · MeRA25 (25)
Niet in het parlement:Laikos Orthodoxos Synagermos · Democratische Alliantie · Volkseenheid · Gouden Dageraad · To Potami · Democratisch Links · PASOK · Onafhankelijke Grieken