Freya Aelbrecht
| Freya Aelbrecht | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
Freya Aelbrecht in januari 2014 | ||||||||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||||||||
| Volledige naam | Freya Aelbrecht | |||||||||||||
| Geboortedatum | 10 februari 1990 | |||||||||||||
| Geboorteplaats | Genk | |||||||||||||
| Nationaliteit |  Belgische | |||||||||||||
| Lengte | 186 cm | |||||||||||||
| Sportieve informatie | ||||||||||||||
| Discipline |  Volleybal | |||||||||||||
| Positie | Middenaanvaller | |||||||||||||
| ||||||||||||||
| Medailles | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Landskampioen | ||||||||||||||
| ▷ Eredivisie: 2010, 2011 & 2012 ▷  Ligue A: 2013 & 2014 | ||||||||||||||
| Beker | ||||||||||||||
| ▷ Beker van België: 2010 & 2011 ▷ Beker van Frankrijk: 2013 & 2014▷  Beker van Italië: 2016▷ Supercup: 2007, 2008 & 2010 | ||||||||||||||
| Continentale toernooien (club) | ||||||||||||||
▷ 2  Champions League: 2015▷ 2 Challenge Cup: 2010▷ 1  Top Volley Cup: 2013▷ 3  Top Volley Cup: 2014▷ 1 BVA Cup: 2019 | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Freya Aelbrecht (Genk[1], 10 februari 1990[2]) is een Belgisch volleybalster. Ze speelt als middenaanvalster.
Levensloop
Aelbrecht begon op elfjarige leeftijd met volleyballen bij VC Zutendaal[3], later maakte ze de overstap naar Kivola Riemst.[4] Met deze club maakte ze de opgang van tweede provinciale reeks naar eerste divisie mee. Vervolgens ging ze aan de slag bij Datovoc Tongeren[3], waarmee ze in haar eerste seizoen in ereklasse onmiddellijk Supercup won.[5][6] Vanaf 2008 verdedigde Aelbrecht de kleuren van Asterix Kieldrecht. Met deze club werd ze driemaal landskampioen (2010[7], 2011[8] en 2012[9]), won ze tweemaal de Beker van België (2010[10] en 2011[11]) en bereikte ze in 2010 de finale van de Challenge Cup (waarin Dresdner SC te sterk bleek).[12] Daarnaast werd ze als speelster van deze club tweemaal verkozen tot 'Volleybalster van het Jaar' (2011[13] en 2012[14]) en behaalde ze met Asterix twee overwinningen in de Supercup, met name in 2008-'09[15] en 2010-'11.[8]
In de zomer van 2012 maakte ze de overstap naar Racing Club de Cannes.[16] Met deze Franse club won ze in 2013 en 2014 zowel de landstitel[17] als het bekerkampioenschap.[18] Hierop aansluitend verdedigde ze in 2014-'15 de kleuren van het Italiaanse Busto Arsizio, waarmee ze dat seizoen de finale van de Champions League bereikte.[19][20] Deze werd evenwel van het Turkse Eczacıbaşı VitrA verloren[21], Aelbrecht - die net hersteld was van een blessure aan de voorste kruisbanden[22][23] - kwam hierin zelf niet tot spelen.[24] In 2015 kwam ze uit voor Volley Bergamo.[25], waarmee ze de Italiaanse beker won. In 2016-'17 stond Aelbrecht op de loonlijst bij Pro Victoria Monza[26] en in 2017-'18 op die van Volley Pesaro.[27]
Vervolgens kwam Aelbrecht uit in de Japanse competitie bij Kurobe AquaFairies[28][29], het Turkse Türk Hava Yolları Spor Kulübü SK uit Istanbul[30], het Italiaanse Perugia Volley[31] en het Poolse Radomka Radom.[32][33] In het najaar van 2021 was Aelbrecht (samen met Valérie Courtois en Hélène Rousseaux) een van de speelsters die getuigde in het Canvas-programma De prijs van de winnaar over (mentaal) grensoverschrijdend gedrag door toenmalig bondscoach Gert Vande Broek.[34][35][36] In 2022 ging ze aan de slag bij het Griekse Olympiacos, maar verliet deze club halfweg het seizoen voor het Italiaanse HR Macerata.[37] In 2023 zette ze een punt achter haar spelerscarrière.[38]
Daarnaast maakte Aelbrecht van 2006 tot 2019 deel uit van de Belgisch volleybalteam, de Yellow Tigers.[39] Met de nationale equipe won ze zilver in Europese league van 2013[40] en brons op het Europees kampioenschap van 2013 te Berlijn[41][42]. Op de Europese Spelen 2015 in Bakoe bereikte ze met de Yellow Tigers de kwartfinales, waarin ze werden uitgeschakeld door het Servisch team.[43][44]
Na haar spelerscarrière ging Aelbrecht in augustus 2023 aan de slag als assistent-coach bij LVL Genk, een functie die ze combineerde met de coördinatie van de volley-academie van deze club.[45] Een maand na haar aanstelling bij de Genkse club kwam er echter reeds een einde aan de samenwerking.[46]
Bronnen, noten en/of referenties
|
