Gualtiero Galmanini

Gualtiero Galmanini (Monza, 28 november 1909 – Lido di Venezia, 29 juni 1976) was een Italiaanse architect en industrieel ontwerper. Galmanini is een protagonist van het Italiaanse rationalisme.^[1]

Galmanini is opgeleid aan de Politecnico di Milano in 1933. Zijn ontwerpen variëren van architectuur tot productdesign. Naast interieurs ontwierp hij ook eenvoudige gebruiksvoorwerpen. Zijn stijl kenmerkt zich door ruimtes met een afwisseling van glas en baksteen, door platte daken en vrijliggende staalprofielen.

Galmanini wordt beschouwd als een van de belangrijkste ontwerpers van de twintigste eeuw en een protagonist van het rationalisme, verfijnde, originele en innovatieve Italiaanse exponent. Zijn werken worden gekenmerkt door geometrische strengheid en de afwisseling tussen stevigheid en transparantie, in structuren waarin glas, beton en metaal combineren ze om ruimtes, volumes en spel van licht en schaduw te creëren.^[bron?]

Belangrijkste werken

Industriële ontwerpen

• Kledinghangers Galmanino (1950)

Interieurs

• Triennale de Milano (1947)

Architectuur

• Uitbreiding van de Ambrosiano-bank in Milaan aan de Piazza Ferrari, samen met de Piero Portaluppi und Bruno Sirtori (1960–1966)
• Palazzo d'Este in Milaan (1953–1956)
• Woningen, bibliotheek en kantine voor een katoenfabriek, samen met Bruno Sirtori en Sondrio (1939–1941)
• Tankstation aan de Piazzale Antonio Gramsci 17 in Mantua (1958)

• 
  Galmanini, Triennale di Milano (1947)
• 
  Galmanini design (1958)
• 
  Stairs by di Galmanini. details (1955)
• 
  Scale di Galmanini. stairs project 1955 Centro del Mobile, Lissone, Italia