Hyperpop

Hyperpop
Hoofdartikel Popmuziek
Stilistische oorsprong Nightcore, PC Music
Vaak toegepaste
instrumenten 		synth
Populariteit Sinds de jaren 10 binnen de LHBTQ+-gemeenschap; vaak transgender, non-binaire en/of niet-witte mensen.[1]
Verwante onderwerpen
Queer, transgender, non-binair
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Hyperpop is een microgenre gekenmerkt door een vervormde, elektrische en maximalistische benadering van popmuziek.[2] Het genre is nauw verwant aan en wordt vaak beoefend door LHBTQ+-mensen, in het bijzonder transgender en non-binaire jongeren op online platformen.[3][4] Grote namen binnen hyperpopkringen zijn producers zoals A. G. Cook, SOPHIE en het duo 100 gecs, en artiesten als Charli XCX, Dorian Electra, Rico Nasty en Rina Sawayama.[5]

Het genre kreeg aanzienlijke bekendheid door een officiële hyperpop-afspeellijst op Spotify in augustus 2019 en het gebruik van het genre op andere internetplatformen zoals TikTok.[6][5]

Ontstaan

De term 'hyperpop' ontstond in een gemeenschap van luisteraars van nightcore-remixen op SoundCloud.[7] Vervolgens werd het begrip vanaf 2014 gebruikt in verwijzing naar het in 2013 gestichte platenlabel PC Music van muzikant en producent A. G. Cook, vertelt Glenn McDonald, een 'data-alchemist' bij Spotify, verantwoordelijk voor het opsporen en in kaart brengen van microgenres.[8] Volgens recensent Chal Ravens van Pitchfork is Cooks label van 'fundamentele invloed [geweest] op de huidige vorm van hyperpop' en is het een grote inspiratie geweest voor hedendaagse hyperpopartiesten als Dorian Electra, Rina Sawayama en 100 gecs.[9]

Waar A. G. Cook ook wel de 'peetvader' van hyperpop genoemd wordt, heeft het duo 100 gecs het stokje van hem overgenomen. Zij worden bestempeld als 'de nieuwe heersers van het genre'.[10][11] Daarnaast wordt producente SOPHIE, die nauw verbonden wordt met PC Music en stichter Cook, ook gezien als een 'innovatieve producente en performer' en als 'zeer invloedrijk' voor hyperpopartiesten, niet te min omdat zij zowel op 'de experimentele randjes van dance-muziek' als op 'het centrum van pop' werkzaam was met artiesten zoals Madonna.[12] Een andere mainstream-artiest met invloeden van hyperpop is Britse zangeres Charli XCX, van wie de mixtape Pop 2, geproduceerd door onder andere A. G. Cook en SOPHIE, 'pop (...) een facelift geeft voor de moderne tijd' volgens Eli Enis van de website Vice.[7] Ook haar album How I'm Feeling Now, gemaakt in samenwerking met onder andere Cook, PC Music-verwante producent Danny L Harle en Dylan Brady van 100 gecs, wordt aangeduid als een 'hyperpop-meesterwerk'.[13]

Producenten SOPHIE en A. G. Cook zijn naast elkaar achter een draaitafel te zien in een donkere ruimte.
SOPHIE (links) en A. G. Cook (rechts) zijn van grote invloed geweest op het gebied van hyperpop.

Populariteit

De populariteit van hyperpop kwam als gevolg van een hyperpop-afspeellijst op Spotify in augustus 2019, die nog steeds als een primaire bron voor het bevorderen van hyperpop geldt.[6] Hoewel de benaming 'hyperpop' al sinds 2014 opgemerkt werd in relatie tot de muziek van PC Music, ging deze pas een jaar voor het aanmaken van de afspeellijst door als microgenre volgens data van Spotify.[8] Lizzy Szabo, de hoofdbeheerder van de afspeellijst, noemde de opkomst van 100 gecs op online platformen als een belangrijke aanleiding om zich te verdiepen in het microgenre en welke artiesten erin actief waren.[8] De artieste osquinn legde verder aan The New York Times uit dat de afspeellijst van groot belang is voor hyperpopartiesten en dat 'er mensen waren die letterlijk leefden van dat Spotify-inkomen'.[14] Naast de populariteit van 100 gecs genoot hyperpop van nog meer bekendheid toen 'SugarCrash!' van de 17-jarige EllyOtto viral ging op het platform TikTok.[15]

Kenmerken

Hyperpop is een zeer uiteenlopend genre, waardoor veel artiesten de term arbitrair vinden en het zelfs beschreven wordt als een genre voor muziek zonder genre.[8][7] Laura Les van 100 gecs stelt dat hyperpop nog in de kinderschoenen staat en dat men nog de regels ervan aan het schrijven is.[8] Lizzy Szabo van Spotify stelde daarentegen wel dat 'hyperpop een genre [is], maar [dat] het ook een artiest en een gemeenschap van luisteraars [is].'[8]

Er zijn echter wel overeenkomsten tussen uitvoerders van hyperpop te vinden. Eli Enis van Vice noemt 'rap', 'emo en lo-fi trap', 'trance, dubstep en chiptune' als sterke invloeden voor de muziekstijl, maar stelt het 'opereren binnen de context van pop[muziek]' als voorwaarde voor hyperpop.[7] Will Pritchard van The Independant voegt daaraan toe door voor hyperpop de volgende karakteriseringen op te sommen: 'aan de zang is vaak erg gesleuteld; een metallische, hoge percussie voegt melodische tegengeluiden toe' en 'een glimmende, schattige uitstraling wordt in tegenstelling gezet tot angstige teksten'.[5] Verder geeft hij ook de volgende typeringen: 'zelfverwijzend, humoristisch', 'surrealis[tisch]', 'kort en flitsend' met titels vaak 'gestileerd in onderkast' en 'avant-garde'.[5] Hyperpop wordt ook wel vergeleken met andere 'chaotische jongerentrend[s]' die een reactie zijn tegen de huidige tijdgeest, zoals 'hardcore', 'gangstarap' en 'grunge'.[1]

Relatie tot de queergemeenschap

Veel journalisten merken de nauwe band tussen hyperpop en de LHBTQ+-gemeenschap – in het bijzonder jongeren – op en een enkeling geeft zelfs weer dat de twee 'onafscheidelijk' zijn.[4][1][16] Het gebrek aan conventies voor het genre zorgt ervoor dat men zich vrij kan uiten. Zo kan een artiest door middel van stemmodulatie experimenteren met diens genderexpressie.[4] Ook wordt de gedeelde liefde voor internetcultuur en de nostalgie voor de jaren nul omgeschreven als een manier om de verloren tienerjaren van een queer persoon terug te halen.[3]

Bronnen

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ a b c (en) Spencer Kornhaber, Noisy, Ugly, and Addictive. The Atlantic (14 februari 2021). Gearchiveerd op 1 juli 2021. Geraadpleegd op 14 juli 2021.
  2. ↑ (en) Dandrige-Lemco, Ben, How Hyperpop, a Small Spotify Playlist, Grew Into a Big Deal. The New York Times (10 november 2020). Gearchiveerd op 10 november 2020. Geraadpleegd op 9 juli 2021. "The microgenre — fueled by teen upstarts like osquinn and glaive, and more established names like 100 gecs and A.G. Cook — has a modest but dedicated following, and many different kinds of sounds. (...) the forerunners of the distorted pop sound that’s become associated with the term (...) For our categorization purposes it was mostly a matter of waiting to see if enough artists would coalesce around a similar ebullient electro-maximalism"
  3. ↑ a b (en) What is Hyperpop? The New Microgenre Breaking All The Rules. BeatRoute (11 januari 2021). Gearchiveerd op 9 juli 2021. Geraadpleegd op 9 juli 2021.
  4. ↑ a b c (en) Pritchard, Will, Hyperpop or overhyped? The rise of 2020’s most maximal sound. The Independent (17 december 2020). Gearchiveerd op 29 april 2021. Geraadpleegd op 9 juli 2021. "However, it’s impossible to fully understand hyperpop without considering its Extremely Online context and its significance among LGBTQ+ youth"
  5. ↑ a b c d (en) Pritchard, Will, Hyperpop or overhyped? The rise of 2020’s most maximal sound. The Independent (17 december 2020). Gearchiveerd op 29 april 2021. Geraadpleegd op 9 juli 2021.
  6. ↑ a b (en) Enis, Eli, This is Hyperpop: A Genre Tag for Genre-less Music. Vice (27 oktober 2020). Gearchiveerd op 6 juli 2021. Geraadpleegd op 9 juli 2021. "In August 2019, the official Spotify “hyperpop” playlist launched with 100 gecs on its cover, and it’s currently the primary engine for promoting, popularising and codifying hyperpop writ large."
  7. ↑ a b c d (en) Enis, Eli, This is Hyperpop: A Genre Tag for Genre-less Music. Vice (27 oktober 2020). Gearchiveerd op 6 juli 2021. Geraadpleegd op 9 juli 2021.
  8. ↑ a b c d e f (en) Dandrige-Lemco, Ben, How Hyperpop, a Small Spotify Playlist, Grew Into a Big Deal - The New York Times. The New York Times (10 november 2020). Gearchiveerd op 10 november 2020. Geraadpleegd op 10 juli 2021.
  9. ↑ (en) Ravens, Chal, A. G. Cook: 7G. Pitchfork (13-08-2020). Gearchiveerd op 26 juni 2021. Geraadpleegd op 10 juli 2021. "the whole enterprise has ended up as a foundational influence on the current strand of hyperpop bubbling up at the limits of the mainstream, including neon-brushed characters like Dorian Electra, Rina Sawayama, and 100 gecs, who credit PC Music as one of their biggest influences."
  10. ↑ (en) Pritchard, Will, Hyperpop or overhyped? The rise of 2020’s most maximal sound. The Independent (17 december 2020). Gearchiveerd op 29 april 2021. Geraadpleegd op 10 juli 2021. "(...) and Apple by AG Cook, a long-time collaborator with XCX, and considered the “godfather” of the genre with his label PC Music."
  11. ↑ (en) Pritchard, Will, Hyperpop or overhyped? The rise of 2020’s most maximal sound. The Independent (17 december 2020). Gearchiveerd op 29 april 2021. Geraadpleegd op 10 juli 2021. "Then there’s musical duo 100 gecs, whose rapid rise has been a focal point for hyperpop pontificating. Considered the new overlords of the genre (...)"
  12. ↑ (en) Pareles, Jon, Sophie, Who Pushed the Boundaries of Pop Music, Dies at 34 - The New York Times. The New York Times (28 juni 2021). Gearchiveerd op 28 juni 2021. Geraadpleegd op 10 juli 2021.
  13. ↑ (en) Adam Hewitt, how i'm feeling now: Hyper-Pop Masterpiece for the Lockdown Generation. Cherwell (4 juni 2020). Gearchiveerd op 10 juli 2021. Geraadpleegd op 10 juli 2021.
  14. ↑ (en) Dandrige-Lemco, Ben, How Hyperpop, a Small Spotify Playlist, Grew Into a Big Deal. The New York Times (10 november 2020). Gearchiveerd op 10 november 2020. Geraadpleegd op 13 juli 2021. "there were people who were literally living off that Spotify check."
  15. ↑ (en) Curto, Justin, Song Review: ‘SugarCrash!’ ElyOtto, Remix with Kim Petras. Vulture (21 mei 2021). Gearchiveerd op 21 mei 2021. Geraadpleegd op 10 juli 2021.
  16. ↑ (en) Enis, Eli, This is Hyperpop: A Genre Tag for Genre-less Music. Vice. Gearchiveerd op 6 juli 2021. Geraadpleegd op 14 juli 2021. "Another central aspect of hyperpop is its association with the LGBTQ+ community. Throughout our conversation, Fraxiom, who identifies as non-binary, repeatedly states that “queerness and hyperpop are inseparable.”"