Nicolas Slonimsky

Nicolas Slonimsky

Nicolas Slonimsky (Russisch: Николай Леонидович Слонимский, Nikolaj Leonidovitsj Slonimski) (Sint-Petersburg, 27 april 1894 - San Francisco, 25 december 1995) was een Russisch-Amerikaans componist, dirigent, pianist, musicoloog en muziekrecensent. Hij stamde af van een Russisch-joodse familie die later toetrad tot de Russisch-orthodoxe kerk.

Levensloop

Slonimsky (1933)

Slonimskys eerste lerares was zijn tante, de pianiste Isabelle Vengerova. Van 1921 tot 1923 woonde hij in Parijs, waar hij de contrabassist en dirigent Serge Koussevitzky leerde kennen.

In 1923 kreeg hij werk als correpetitor aan de net opgerichte opera-afdeling van de Eastman School of Music in Rochester, New York, waar hij ook compositie en directie ging studeren. Twee jaar later werd hij assistent van Serge Koussevitzky bij de Boston Symphony Orchestra in Boston.

In 1927 stichtte Slonimsky het Boston Chamber Orchestra, dat zich voornamelijk richtte op de uitvoering van nieuwe composities van tijdgenoten. Daar dirigeerde hij bijvoorbeeld de première van Edgard Varèses Ionisation en Charles Ives’ Three Places in New England.

In 1958 nam Slonimsky de hoofdredactie op zich van Baker’s Biographical Dictionary of Musicians en redigeerde dat werk tot 1992. Hij stierf op 101-jarige leeftijd.

Composities

Piano

  • Minitudes
  • Variations on a Kindergarten Tune
  • Yellowstone Park Suite
  • Russian Nocturne
  • Two Etudes
  • Silhouettes Iberiennes
  • Russian Prelude
  • Modinha
  • Variations on a Brazilian Tune (My Toy Balloon)
  • Studies in Black and White

Kamermuziek

  • Muss Perpetuo
  • Suite (Сюита)
  • Piccolo Divertimento

Commerciële muziek en satirische muziek

  • Five Advertising Songs
  • Gravestones at Hancock, New Hampshire (1945)
  • A Very Great Musician
  • I Owe a Debt to A Monkey (A Humorous Encore Song)

Bibliografie

Boeken

  • Music Since 1900 (1937)[1]
    • Supplement to Music since 1900 (1986)[2]
  • Music of Latin America (1945)[3]
  • Thesaurus of Scales and Melodic Patterns (1947)[4]
  • The Road to Music New York (1947)[5]
  • A Thing or Two about Music (1948)[6]
  • Lexicon of Musical Invective (1953)[7]
  • Baker's Biographical Dictionary of Musicians (1958).[8]
  • The Concise Baker's Biographical Dictionary of Musicians (1987)[9]
  • Perfect Pitch (1988)
  • Lectionary of Music (1989)[10]

Gebundelde artikelen

  • Nicolas Slonimsky: The First Hundred Years (1994)[11]
  • The Great Composers and Their Works (Reissued as The Listener's Companion) (2000)[12]
  • Nicolas Slonimsky: Writings on Music (2004)[13]
  • Dear Dorothy - Letters from Nicolas Slonimsky to Dorothy Adlow (2012)[14]

Als uitgever

  • Theodore Baker (Begr.): Baker's biographical dictionary of musicians. Schirmer, New York 1958–1992.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Nicolas_Slonimsky op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. ↑ First published 1937 by Coleman-Ross. Republished in 2001 by Schirmer Reference, New York.
  2. ↑ Charles Scribner's Sons, New York
  3. ↑ First published 1945 by Thomas Y. Crowell. Republished in 1972 by Da Capo Press, New York.
  4. ↑ Coleman-Ross. Republished in 1975 by Music Sales, New York.
  5. ↑ Dodd, Mead. Republished in 1966.
  6. ↑ New York: Allen, Towne & Heath. Reprinted in 200 as Slonimsky's Book of Musical Anecdotes, Routledge.
  7. ↑ Coleman-Ross. Republished in 2000 by W. W. Norton.
  8. ↑ G. Schirmer. Republished in 2000 by Schirmer Books.
  9. ↑ New York by Schirmer Books.
  10. ↑ McGraw-Hill. Republished in 1990 by Anchor Books.
  11. ↑ Ed. Richard Kostelanetz. New York: Schirmer Books.
  12. ↑ Ed. Electra Slonimsky Yourke, 2 vols. Schirmer Books, New York.
  13. ↑ Ed. Electra Slonimsky Yourke, 4 vols. Routledge, New York.
  14. ↑ Ed. Electra Slonimsky Yourke, University of Rochester Press.
Bibliografische informatie