Surinaamse parlementsverkiezingen 1949 |
Datum | 30 mei 1949 |
Land | Suriname |
Nieuwe premier | Julius Caesar de Miranda |
Opvolging verkiezingen |
|
Portaal | Politiek Suriname | |
De Surinaamse parlementsverkiezingen in 1949 vonden plaats op 30 mei. Tijdens de verkiezingen werden de leden van de Staten van Suriname gekozen. De winnaar van deze verkiezingen was de Nationale Partij Suriname (NPS). Julius Caesar de Miranda trad aan als premier van Suriname.
Uitslag
Partijen | Zetels in procenten | Uitslag in zetels |
Nationale Partij Suriname (NPS) | 61,9% | 13 |
Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP) | 28,6% | 6 |
KTPI (Kaum Tani Persatuan Indonesia) | 9,5% | 2 |
Totaal | | 21 |
Parlementsleden
De volgende 21 personen werden op 30 mei 1949 verkozen:
- VHP (6)
- KTPI (2)
- onafhankelijk
Mutaties
E.J. de la Fuente (NPS) stapte in 1950 op waardoor er tussentijdse verkiezingen nodig waren. Daarbij lukte het William Emanuël Juglall (NPS) om de onafhankelijke kandidaat Sophie Monkou-Redmond te verslaan.
N.a.v. de Hospitaalkwestie zijn NPS en VHP gesplitst in voor- en tegenstanders van de zittende regering. 8 NPS'ers die de regering bleven steunen, traden uit de NPS. Twee moslim VHP-statenleden (Mohamed Radja en Jamaludin) die de regering niet steunden, stapten over naar de NPS.[2]
Bronnen, noten en/of referenties - Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) afgesplitst vanaf een ander artikel op de Nederlandstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie deze pagina voor de bewerkingsgeschiedenis.
- Caribbean Elections, Suriname, 1949
- Algemeen Handelsblad, Nationale Partij wint verkiezingen in Suriname, 2 juni 1949
- Gouvernements-Advertentieblad 1949, nr. 75 = 09.06.1949 [1] (procesverbalen van de hoofdstembureaus) en nr. 78 = 14.06.1949 [2] (idem, kieskringen VII Nickerie en IX Marowijne)
- ↑ Karamat Ali kon aanvankelijk geen Statenlid worden omdat zijn zwager Jamaludin (VHP) gekozen was en daarbij meer stemmen had gekregen. Na aanpassing van de staatsregeling en een nieuwe verkiezing kon hij alsnog lid worden van de Staten van Suriname.
- ↑ E. Dew, The Difficult Flowering of Surinam, p. 87-94
|