Živojin Pavlović

Živojin Pavlović

Живојин Павловић

Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1933 Šabac
Data i miejsce śmierci	29 listopada 1998 Belgrad
Zawód	reżyser, scenarzysta, pisarz
Współmałżonek	Snezana Lukić (1966-1998; 3 dzieci)
Lata aktywności	1956–1998

Živojin „Žika” Pavlović, serb. Живојин Жика Павловић (ur. 15 kwietnia 1933 w Šabacu^[1], zm. 29 listopada 1998 w Belgradzie) – serbski reżyser i scenarzysta filmowy. Był także uznanym pisarzem i zdobył dwie nagrody literackie NIN.

Życiorys

Jeden z głównych przedstawicieli jugosłowiańskiej czarnej fali w kinie lat 60. i 70. XX w. W swoich wielokrotnie nagradzanych filmach portretował ciężkie życie w Jugosławii z perspektywy ludzi wykluczonych i pozbawionych wszelkich przywilejów^[2].

Laureat Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na 17. MFF w Berlinie za film Przebudzenie szczurów (1967)^[3]. Jego kolejne filmy również cieszyły się uznaniem: Kiedy będę martwy i biały (1967) przyniósł mu Nagrodę FIPRESCI na MFF w Karlowych Warach, Zasadzka (1969) zdobyła Nagrodę CIDALC na 30. MFF w Wenecji, a Czerwone kłosy (1970) – Nagrodę CIDALC na 21. MFF w Berlinie.

Filmografia

• Zwali go Al Capone, 1964^[1]
• Nieprzyjaciel, 1965^[1]
• Przebudzenie szczurów, 1967^[1]
• Kiedy będę martwy i biały, 1968^[1]
• Zasadzka, 1969^[1]
• Czerwone kłosy, 1971^[1]
• Lot martwego ptaka, 1973^[1]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zivojin Pavlovic w bazie IMDb (ang.)
• Živojin Pavlović w bazie Filmweb