Aleksander Łagiewski

Aleksander Łagiewski
Ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1936
Gdynia-Orłowo

Przebieg służby
Lata służby

1918–1936

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

21 pułk piechoty,
3 pułk lotniczy,
11 pułk myśliwski,
2 pułk lotniczy,
1 pułk lotniczy

Stanowiska

dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Oficer Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Jan Łagiewski (ur. 4 lipca 1900 w Warszawie, zm. 16 lipca 1936 k. Gdyni-Orłowa) – kapitan pilot Wojska Polskiego.

Życiorys

Wizyta gen. Gustawa Orlicz-Dreszera w 2 pułku lotniczym w Krakowie – kpt. Aleksander Łagiewski pierwszy z prawej.
Nagrobek Aleksandra Łagiewskiego

Urodził się 4 lipca 1900[1] w Warszawie[2], w rodzinie Teofila i Marii Antoniny Łagiewskich. Miał siostrę[3]. W Warszawie ukończył szkołę realną.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaciągnął się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Od 10 marca do 1 października 1919 był uczniem klasy „M” Szkoły Podchorążych w Warszawie[4]. 6 listopada 1919 został mianowany z dniem 1 listopada 1919 podporucznikiem w piechocie i wcielony do 21 pułku piechoty[5]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej został ranny.

Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[6][7]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem 21 pułku piechoty[8][9]. W pierwszej połowie 1926 przeszedł do lotnictwa. Następnie zweryfikowany w stopniu porucznika lotnictwa ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[10][11]. Początkowo był żołnierzem 3 pułku lotniczego w Poznaniu, a od połowy 1927 11 pułku myśliwskiego w garnizonie Lida. W 1928 był oficerem 2 pułku lotniczego w Krakowie[12]. W 1932 był oficerem 1 pułku lotniczego w Warszawie[13]. W jednostce był dowódcą eskadry treningowej[3]. W kwietniu 1934 został awansowany do stopnia kapitana lotnictwa. Był uważany za doskonałego pilota myśliwskiego[14].

16 lipca 1936 poniósł śmierć w katastrofie lotniczej w Zatoce Gdańskiej pod Gdynią-Orłowem pilotując samolot RWD-9 o numerze „263 SP–DRC”, podczas podróży z Inspektorem Obrony Powietrznej Państwa gen. dyw. Gustawem Orlicz-Dreszerem i ppłk Stefanem Lothem[15]. Lot był wykonywany w kierunku statku MS „Piłsudski”, którym wracała z USA żona generała. Do katastrofy doszło o godz. 14.14. Według świadków wypadku samolot nadlatujący od strony Sopotu na wysokości ok. 1 tys. m obniżył lot i nad Orłowem zatoczył kilka okrążeń (w tym czasie na nabrzeżu cumował niemiecki żaglowiec szkolny „Deutschland”) sprawiając wrażenie, jakby pilotujący go zamierzał lądować na plaży i szukał ku temu dogodnego miejsca, po czym znajdując się na niewielkiej wysokości albo siłą podmuchu wiatru bądź też wskutek manewru pilota został przeniesiony nad taflę wody i spadł do morza, którego głębokość w tym miejscu wynosiła ok. 5. m[16][17]. Pomimo natychmiastowej akcji ratunkowej podjętej przez kilka statków oraz zabiegów reanimacyjnych prowadzonych przez miejscowego lekarza dr Pokutyńskiego, zginęli wszyscy znajdujący się na pokładzie samolotu wojskowi. Wrak samolotu doholowano do mola w Orłowie i tu wydobyto ciała ofiar oraz szczątki samolotu[18]. Wspólne uroczystości żałobne trzech wojskowych odbyły się w Gdyni 20 lipca 1936[19]. 21 lipca 1936 Aleksander Łagiewski został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299a-5-29)[20][3][21][22].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-06-10].
  2. ↑ Łagiewski Aleksander - SAMOLOTY.PL - wszystko o lataniu [online], www.samoloty.pl [dostęp 2021-01-09] .
  3. ↑ a b c d e f Aleksander Łagiewski. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 8, Nr 197 z 20 lipca 1936. 
  4. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 441, jako Dagiewski.
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, poz. 3818.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 450.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 392.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 555.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 234.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 531.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 737.
  14. ↑ Ś. p. kpt. pilot Aleksander Łagiewski. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936. 
  15. ↑ Istnieje też wersja wydarzeń, w której generał przejął stery, aby z powietrza powitać żonę, co jednak skończyło się katastrofą – zob. Jarosław Reszka „Kurs na pełne morze z Bydgoszczy”, Express Bydgoski 9 listopada 2012.
  16. ↑ Gen. Gustaw Orlicz-Dreszer. Inspektor Obrony Powietrznej Państwa zginął w katastrofie lotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936. 
  17. ↑ Szczegóły katastrofy R. W. D. 9. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 163 z 19 lipca 1936. 
  18. ↑ Pretorianin Marszałka - gen. Orlicz Dreszer. dobroni.pl. [dostęp 2015-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)]. (pol.).
  19. ↑ Pogrzeb śp. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936. 
  20. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER ŁAGIEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-30] .
  21. ↑ Zwłoki ś. p. gen. Orlicz-Dreszera spoczną na cmentarzu na Oksywiu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 163 z 19 lipca 1936. 
  22. ↑ Pogrzeb ś. p. pilota kpt. Łagiewskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 166 z 23 lipca 1936. 
  23. ↑ a b c d e Na podstawie fotografii
  24. ↑ M.P. z 1936 r. nr 166, poz. 305 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  25. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936. 
  26. ↑ Odznaczenie ś. p. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936. 
  27. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936. 
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

Bibliografia