Andrzej Mycielski

Andrzej Mycielski (ur. 20 grudnia 1900 w Krakowie, zm. 6 października 1993 w Warszawie) – polski profesor nauk prawnych, specjalista prawa konstytucyjnego.

Życiorys

Pochodził z rodziny hrabiów – Mycielskich herbu Dołęga. Jego zainteresowanie nauką ukształtowało się pod wpływem stryja, profesora historii sztuki i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego Jerzego Mycielskiego^[1]. 18 marca 1933 habilitował się (otrzymał veniam legendi, czyli prawo do prowadzenia wykładów) w zakresie prawa politycznego i nauki o państwie na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Podstawę habilitacji stanowiły prace Obsada urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej oraz O przestrzennych granicach państwa w świetle krytyki Kelsena. Rok później przeniósł się z rodziną z Krakowa do Wilna, gdzie mieszkał aż do wybuchu wojny^[2]. Podczas okupacji prowadził tajne nauczanie na Uniwersytecie Jagiellońskim^[3]. Po 1945 uczestniczył w reaktywowaniu Uniwersytetu Wrocławskiego. Później był kierownikiem Zakładu Prawa Państwowego na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach pięćdziesiątych został relegowany z uczelni, m.in. w następstwie powoływania się na jego publikacje przez Stanisława Mikołajczyka, w walce przeciwko ustrojowi stalinowskiemu w Polsce. Wrócił po odwilży 1956 r.

Doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (28 maja 1993 r.)^[4]. Wychował kilku profesorów m.in. Kazimierza Działochę i Janusza Trzcińskiego. Pod jego kierunkiem rozprawę doktorską przygotował Aleksander Patrzałek^[5]. Był współautorem projektu konstytucji, nad którą pracę rozpoczął Sejm kontraktowy. Autor licznych prac naukowych, m.in. podręczników prawa państwowego^[6]

Był ojcem Jerzego Feliksa, Elżbiety i Andrzeja, dziadkiem Macieja^[1].

Wybrane publikacje^[7]

• Polskie prawo polityczne (1947)
• Zarys nauki prawa państwowego (cz.1) (1960)

Przypisy