Antonín Vranický

Antonín Vranický
Anton Wranitzky
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1761
Neureisch (ob. Nová Říše)

Pochodzenie

czeskie

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1820
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycystyczna

Zawód

kompozytor, skrzypek

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonín Vranický (niem. Anton Wranitzky, także Wraniczky, Wranizky[1][2]; ur. 13 czerwca 1761 w Neureisch, zm. 6 sierpnia 1820 w Wiedniu[1][2][3][4]) – austriacki kompozytor i skrzypek czeskiego pochodzenia.

Życiorys

Brat Pavla[1][2][3]. Podobnie jak brat uczył się w szkole przy klasztorze norbertanów w Neureisch, później studiował filozofię w seminarium jezuickim w Brnie[1]. Studiował także prawo[1][4]. Gry na skrzypcach uczył się u brata[1][3]. W połowie lat 80. XVIII wieku wyjechał do Wiednia, gdzie był uczniem Josepha Haydna, W.A. Mozarta i Johanna Georga Albrechtsbergera[1][2][3][4]. W 1790 roku otrzymał posadę nadwornego kompozytora, nauczyciela muzyki i koncertmistrza księcia Josepha Franza von Lobkowitza, od 1797 roku był także kapelmistrzem orkiestry dworskiej[1][3]. Po śmierci brata w 1808 roku przejął kierowanie wiedeńskimi Theater am Kärntnertor i Burgtheater[1][4]. Od 1814 roku dyrygował też orkiestrą Theater an der Wien[1][2][3]. Od 1812 do 1816 roku kierował wydawnictwem dworskich teatrów, Hofteater-Musik-Verlag[1]. Do jego uczniów należeli Joseph Mayseder i Ignaz Schuppanzigh[1][3].

Jego dorobek kompozytorski obejmuje 15 symfonii, 15 koncertów skrzypcowych, koncert na 2 skrzypiec, 2 koncerty na skrzypce i wiolonczelę, koncert na 2 skrzypiec i wiolonczelę, koncert na 2 altówki, serenady, nokturny, liczne utwory kameralne i utwory na instrument klawiszowy oraz utwory wokalne, w tym msze[2][3]. Był też autorem traktatu Violin Fondament (Wiedeń 1804)[2][4].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 316. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 996. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3979. ISBN 0-02-865571-0.
  4. a b c d e Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 588. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne

  • ISNI: 0000000109079120
  • VIAF: 61812312
  • LCCN: n84191333
  • GND: 102375070
  • BnF: 14790253x
  • SUDOC: 165540486
  • NLA: 35497367
  • NKC: jn19990210809
  • BNE: XX1774557
  • NTA: 097410810
  • BIBSYS: 9025390
  • CiNii: DA10735794
  • PLWABN: 9810582933205606
  • NUKAT: n2009092110
  • J9U: 987007284206605171
  • LNB: 000162122
  • RISM: people/332766
  • Catalana: 0071638
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 66364