Antonio Gabriele Severoli
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 28 lutego 1757 | ||
Data i miejsce śmierci | 8 września 1824 | ||
Biskup Fano | |||
Okres sprawowania | 1787-1801 | ||
Datariusz Jego Świątobliwości | |||
Okres sprawowania | 1823-1824 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 18 grudnia 1779 | ||
Nominacja biskupia | 23 kwietnia 1787 | ||
Sakra biskupia | 13 maja 1787 | ||
Kreacja kardynalska | 8 marca 1816 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 13 maja 1787 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Giovanni Carlo Boschi | ||||||
Współkonsekratorzy | Pier Luigi Galletti | ||||||
|
Antonio Gabriele Severoli (ur. 28 lutego 1757 w Faenzy, zm. 8 września 1824 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził z arystokratycznego rodu; był synem hrabiego Carlo Severoli i Anny Dorotei[1]. W młodości uczył się w Rawennie, a następnie studiował w Modenie i na Papieskiej Akademii Kościelnej[1]. W 1787 w Cesenie uzyskał tytuł doktora utroque iure[1]. Dwa lata później w rodzinnej Faenzy przyjął święcenia kapłańskie[2]. 23 kwietnia 1787 został wybrany biskupem Fano i był nim do 1801[2]. Następnie został mianowany biskupem Petry, a 11 stycznia 1808 – biskupem Viterbo[2]. W międzyczasie pełnił także rolę nuncjusza apostolskiego w Austrii[2].
8 marca 1816 został kreowany kardynałem prezbiterem z tytułem Santa Maria della Pace[2]. W latach 1823-1824 pełnił rolę datariusza Jego Świątobliwości[1]. Uczestniczył w konklawe 1823, jednak jego kandydatura została zablokowana, w wyniku weta zgłoszonego przez kardynała Giuseppe Albaniego (w imieniu cesarza Austrii, Franciszka I)[1]. Severoli zmarł w Rzymie, gdzie też został pochowany[1].
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Datariusze apostolscy |
|
---|---|
Kardynałowie prodatariusze |
|