Bark (skala)

Bark (od nazwiska Heinrich Barkhausen) – skala wysokości dźwięku w modelu psychoakustycznym. 1 bark odpowiada 100 melom i obejmuje cały zakres częstotliwości znajdujących się w obszarze jednego z 24 tzw. pasm krytycznych: pasm częstotliwości akustycznych, w których odbiór jednego dźwięku zależy od obecności dźwięku innego.

Skala barkowa jest związana ze skalą melową, ale jest od niej mniej znana.

W celu przekształcenia częstotliwości w liczbę barków B {\displaystyle B} należy skorzystać ze wzoru:

B = 13 arctan ⁡ ( 0,000 76 f ) + 3 , 5 arctan ⁡ ( ( f / 7500 ) 2 ) {\displaystyle B=13\arctan(0{,}00076f)+3{,}5\arctan((f/7500)^{2})}

lub według wzoru na pasmo krytyczne (w barkach):

B = 26 , 81 f / ( 1960 + f ) − 0 , 53 , {\displaystyle B=26{,}81f/(1960+f)-0{,}53,}

jeżeli B < 2 {\displaystyle B<2} należy dodać 0 , 15 ⋅ ( 2 − B ) , {\displaystyle 0{,}15\cdot (2-B),} jeżeli B > 20 , 1 {\displaystyle B>20{,}1} należy dodać 0 , 22 ⋅ ( B − 20 , 1 ) . {\displaystyle 0{,}22\cdot (B-20{,}1).}

Szerokość pasma krytycznego (w Hz) można określić ze wzoru:

F = 52   548 / ( B 2 − 52 , 56 z + 690 , 39 ) . {\displaystyle F=52\ 548/(B^{2}-52{,}56z+690{,}39).}