Bolesław Krajewski

Bolesław Krajewski
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1895
Książ

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1944
Poznań

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 szwadron pionierów

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Krajewski[a] (ur. 13 grudnia 1895 w Książu, zm. 26 czerwca 1944 w Poznaniu) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 grudnia 1895 w Książu, w ówczesnym powiecie śremskim Prowincji Poznańskiej, w rodzinie Marcina i Antoniny z Ratajskich[3][4][5]. W 1913 ukończył sześć klas gimnazjum w Poznaniu[6].

6 sierpnia 1914 został powołany do armii niemieckiej i wcielony do 10 pułku ułanów[7]. Do maja 1915 walczył na froncie wschodnim, do września 1917 na froncie zachodnim, gdzie został trzykrotnie ranny i następnie do 15 listopada 1918 na froncie serbskim[6]. Od 28 grudnia 1918 jako członek straży obywatelskiej w Nowym Mieście nad Wartą wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim[8]. 7 lutego 1919 wstąpił jako ochotnik do 1 pułku ułanów wielkopolskich, późniejszego 15 pułku ułanów[9]. W szeregach tej formacji walczył na wojnie z bolszewikami[8][10]. Wyróżnił się 22 maja 1920 pod wsią Stefanów nad Berezyną, gdzie w ataku 4. szwadronu na bolszewicki 65 pułk strzelców porwał za sobą ułanów i w walce na białą broń zdobył karabin maszynowy[11].

Od 4 sierpnia 1921 do 7 lipca 1922 był uczniem kursu unitarnego (klasy 41 i 44) w Szkole Podchorążych w Warszawie[12][8]. Następnie został skierowany do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Grudziądzu[8]. 14 września 1923 prezydent RP mianował go podporucznikiem z dniem 1 września 1923 i 11. lokatą w korpusie oficerów jazdy[13], a minister spraw wojskowych wcielił do 25 pułku ułanów w Prużanie[14][15][16][17]. 21 grudnia 1925 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 września 1925 w korpusie oficerów kawalerii i 8. lokatą[18]. W 1931 ukończył kurs dowódców plutonów pionierów w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie[8]. W listopadzie tego roku został przeniesiony z macierzystego pułku do 6 szwadronu pionierów w Stanisławowie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy szwadronu[19][20]. 12 marca 1933 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1933 i 34. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[21][2]. W czerwcu 1933 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy szwadronu[22][23]. Na czele tego pododdziału walczył w kampanii wrześniowej 1939[24][25][26]. Został ranny w obronie Warszawy[27].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie przy ul. Żurawiej[5]. W kwietniu 1943 został zatrzymany i osadzony w Forcie VII w Poznaniu[5]. Skazany w procesie na karę śmierci[5]. Wyrok został wykonany 26 czerwca 1944 w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu[5].

Był żonaty, miał córkę Donatę Marię (ur. 10 grudnia 1926) i syna Andrzeja Witolda (ur. 28 czerwca 1928)[28].

Został upamiętniony tabliczką przy Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego w Poznaniu[29].

Ordery i odznaczenia

21 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[37].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Bolesław I Krajewski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Bolesława Krajewskiego (ur. 11 czerwca 1892), kapitana artylerii[1][2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 580, 615, 704, 768.
  2. ↑ a b c d e Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 135.
  3. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-08]..
  5. ↑ a b c d e Straty ↓.
  6. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  7. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  8. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 4.
  9. ↑ Kolekcja ↓, s. 4, 5.
  10. ↑ Czarnecki 1929 ↓, s. 46.
  11. ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
  12. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 462.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 18 września 1923, s. 568.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 25 września 1923, s. 578.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 580, 615.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 314, 366.
  17. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 38, 102.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 737.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 331.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 164, 666.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 48.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 128.
  23. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 719.
  24. ↑ Przemsza-Zieliński 1995 ↓, s. 377.
  25. ↑ Bauer i Polak 1983 ↓, s. 494.
  26. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 240.
  27. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 310.
  28. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  29. ↑ Krajewska-Patan ↓.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1150.
  31. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 414.
  32. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-08]..
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-08]..
  34. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-08]..
  35. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-08]..
  36. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
  37. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-08]..

Bibliografia

  • Krajewski Bolesław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.21-1516 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-14].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
  • Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0385-0.
  • Jan Janusz Czarnecki: Zarys historji wojennej 15-go pułku ułanów poznańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
  • Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
  • Jan Przemsza-Zieliński: Wrześniowa Księga Chwały Kawalerii Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08380-0.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.

Linki zewnętrzne

  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-07-14].
  • Anna Krajewska-Patan: Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski : Kolekcje : Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej : Bolesław Krajewski (1895-1944), Książ. Stowarzyszenie Nasza Gmina. [dostęp 2022-07-14].