Budynek inwentarski

Ten artykuł od 2013-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Budynek inwentarski – budynek do utrzymania zwierząt gospodarskich.

Wyróżnia się trzy podstawowe formy zabudowy:

• pawilonowa – pojedyncze, wolno stojące budynki, tworzące układ rzędowy, grzebieniowy, pierścieniowy, wachlarzowy lub gwiaździsty;
• blokowa – obiekty o różnym przeznaczeniu powiązane są przestrzennie w jeden zespół funkcjonalny;
• monoblokowa – cały program produkcyjny obiektu wielkostadnego zlokalizowany w jednym budynku o zwartej formie rzutu.

Zależnie od gatunku zwierząt i kierunku produkcji stosuje się różne rozwiązania technologiczne i funkcjonalno-przestrzenne.

Stosownie do przeznaczenia budynki inwentarskie dzieli się je dla:

• bydła – obory, jałowniki, cielętniki, bukaciarnie;
• trzody chlewnej – chlewnie, odchowalnie prosiąt, warchlakarnie, odchowalnie loszek i knurków hod., tuczarnie;
• owiec – owczarnie, odchowalnie młodzieży, tuczarnie jagniąt, budynki dla tryków (tryczniki), odpajalnie jagniąt;
• kur – odchowalnie, kurniki, brojlernie;
• indyków – odchowalnie, brojlernie, indyczniki reprodukcyjne;
• kaczek – kaczniki;
• gęsi – gęśniki.

Warunki mikroklimatyczne w budynkach inwentarskich są jednym z podstawowych czynników wpływających na wyniki i efekty chowu zwierząt. W prawidłowo zaprojektowanych i wykonanych budynkach temperatura i wilgotność powietrza oraz oświetlenie powinny utrzymywać się granicach optymalnych dla danego gatunku zwierząt.

Nowoczesny budynek inwentarski powinien charakteryzować się:

• zgodnością z ustawodawstwem polskim i unijnym, a także z przepisami eksportowymi innych krajów, kupujących wyroby naszej produkcji zwierzęcej;
• odpowiednimi, określonymi normami, warunkami zootechnicznymi dla każdej kategorii zwierząt;
• zastosowaniem proekologicznych technologii utrzymania zwierząt;
• funkcjonalnością i niezawodnością rozwiązań konstrukcyjnych oraz wyposażenia;
• oszczędnym i efektywnym zużyciem energii;
• minimalnymi nakładami pracy w bieżącej obsłudze zwierząt;
• bezpiecznymi i ergonomicznymi warunkami dla personelu;
• krótkim czasem amortyzacji;
• możliwością wykorzystania energii z surowców powstających w procesie produkcji;
• możliwością przeznaczenia obiektu na cele pozarolnicze.