Charles-Simon Favart : Życiorys, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Charles-Simon Favart

Portret Charlesa-Simona Favarta, mal. Jean-Étienne Liotard (1757)

Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1710
Paryż

Data i miejsce śmierci

12 maja 1792
Belleville

Multimedia w Wikimedia Commons

Charles-Simon Favart (ur. 13 listopada 1710 w Paryżu, zm. 12 maja 1792 w Belleville^[1]^[2]) – francuski dramatopisarz i librecista operowy.

Życiorys

Był synem cukiernika^[1]. Ukończył naukę w Collège Louis-le-Grand^[1]^[2]. Od wczesnej młodości pisał sztuki satyryczne^[3], debiutował w 1732 roku jako autor przedstawienia w Théâtre des Marionnettes^[4]. W 1743 roku otrzymał angaż do paryskiej Opéra-Comique, w której wystawiono większość jego sztuk^[4]. W latach 1746–1750 przebywał w Brukseli^[4]. Od 1758 do 1769 roku pełnił funkcję dyrektora Opéra-Comique^[3]^[4]. Od 1745 roku był żonaty ze śpiewaczką Marie-Justine Benoîte Duronceray (1727–1772), odtwórczynią głównych ról w wielu jego sztukach^[3]^[4]. Wymieniał korespondencję z Giacomo Durazzo^[1]. Pod koniec życia stracił wzrok^[1]. Jego imieniem nazwano paryską Salle Favart^[3].

Napisał około 150 utworów przeznaczonych dla teatru muzycznego^[1]^[3]^[4]. Przyczynił się do rozwoju gatunku opery komicznej, powstałej na bazie wodewilu^[3]^[4]. Pisał również komedie, balety, pantomimy i parodie^[4]. Często tworzył przeróbki dzieł innych twórców, m.in. oper J.-B. Lully’ego i J.-P. Rameau^[4]. Jego sztuki cechują się silnym powiązaniem tekstu z muzyką^[4]. Przywiązywał dużą wagę do kostiumów scenicznych i gestykulacji, jako jeden z pierwszych zaopatrywał tekst w szczegółowe didaskalia^[4]. Głównymi bohaterami sztuk Favarta są ludzie wsi, przedstawiani w duchu modnego wówczas stylu galant w naiwny, skonwencjonalizowany sposób^[4].

Muzykę do librett Favarta pisali m.in. Egidio Romualdo Duni, André Ernest Modeste Grétry, Pierre-Alexandre Monsigny i François Philidor^[2]^[4]. Jego teksty doczekały się licznych tłumaczeń i adaptacji^[2]^[4]. Spośród nich dużą popularnością cieszyło się Les Amours de Bastien et Bastienne (1753), którego niemiecka adaptacja została wykorzystana w 1768 roku przez Wolfganga Amadeusa Mozarta w jednoaktowym singspielu Bastien i Bastienne^[3]^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 189. ISBN 978-0-8108-7183-0.
↑ ^a ^b ^c ^d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 262. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1075. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 80–81. ISBN 83-224-0344-5.