Cheng Hao

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Cheng.

Cheng Hao

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 程灏 Pismo tradycyjne 程顥 Hanyu pinyin Chéng Hào Wade-Giles Ch’eng Hao Wymowa (IPA) [ʈʂʰəŋ xâu]

Cheng Hao (ur. 1032, zm. 1085), znany też jako Cheng Mingdao (程明道) – uczony z czasów dynastii Song.

Był starszym bratem Chenga Yi oraz bratankiem Zhanga Zaia. Przez rok kształcił się razem z Zhou Dunyi^[1]. Piastował liczne stanowiska w administracji państwowej. Jego aktywność filozoficzna w wielu punktach łączyła się z działalnością Chenga Yi. Razem z nim podejmował refleksje o sercu-umyśle, naturze ludzkiej, Niebiańskiej Zasadzie czy samodoskonaleniu. Bracia uznawali dychotomię stanowiącej budulec wszechświata siły materialnej qi oraz pierwotnej i nadrzędnej wobec niej zasady li^[2]. Ich wspólne poglądy legły u podstaw szkoły Luoxue.

Wśród samodzielnie wypracowanych przez niego poglądów można znaleźć twierdzenie o tym, że uniwersalna zasada mieści się w sercu-umyśle, przez którego poszerzanie można poznać Niebo, człowiek natomiast stanowi jedność z dziesięcioma tysiącami bytów^[3]. Inspirując się dziełem Ximing Zhanga Zaia oraz doktryną Mencjusza wysunął pogląd, iż główną cechą humanitarności jest odczuwanie jedności ze wszystkimi rzeczami^[4].

Zaliczany do Pięciu Mistrzów początkowego okresu rządów Songów^[5].

Przypisy