Curtiss PN-1
 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Producent | Engineering Division/Curtiss | ||
| Typ | myśliwiec nocny | ||
| Załoga | 1 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 1921 | ||
| Lata produkcji | 1920-1921 | ||
| Liczba egz. | 2 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | silnik rzędowy Liberty L-6 | ||
| Moc | 220-230 KM | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 9,39 m | ||
| Długość | 7,16 m | ||
| Wysokość | 3,12 m | ||
| Profil skrzydła | 27,87 m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 740 kg | ||
| Startowa | 1048 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 174 km/h | ||
| Pułap praktyczny | 7803 m | ||
| Zasięg | 410 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 2 km 7,62 mm | |||
| |||
Curtiss PN-1 – amerykański myśliwiec nocny zaprojektowany dla United States Army Air Service (USAAS) w jednostce US Army Engineering Division i zbudowany w zakładach Curtissa w 1920. Był to pierwszy i jedyny samolot USAAC noszący oznaczenie „PN” (pursuit night - „pościgowy nocny”). Z trzech zamówionych egzemplarzy zbudowano dwa pierwsze z czego tylko jeden być może został oblatany. Samolot nie wszedł do produkcji seryjnej.
Historia
Samolot został zaprojektowany przez Engineering Division specjalnie jako myśliwiec nocny[1]. Specjalnie do tej roli został on zaprojektowany aby mieć jak najlepsze charakterystyki lotu przy niskich prędkościach aby ułatwić start i lądowanie z niewielkich, zamienionych lotnisk[2][3]. Samolot miał stosunkowo małe obciążenie skrzydła i wyważone lotki[3], jako jedyny myśliwiec USAAC z tego okresu był pomalowany na czarno[4].
Był to pierwszy myśliwiec USAAC do oznaczenia którego użyto wprowadzonego w 1919 systemu oznaczeń USAAC[1]. W ramach tego systemu był to pierwszy i zarazem jedyny model noszący oznaczenie „PN” (pursuit night - „pościgowy nocny”)[1]. Zamówienie na trzy samoloty (numery seryjne 63276/63278) złożono w zakładach Curtissa[1][4] gdzie nosił wewnętrzne oznaczenie firmy Model 21[5].
Pierwszy z samolotów został zbudowany z całkowicie wolnonośnymi skrzydłami, ale w sierpniu 1921 został on zmodyfikowany poprzez dodanie stalowych rozpórek w kształcie litery N upodabniając go do niemieckiego Fokkera D.VII[1][2][5][6]. Samolot został dostarczony do bazy McCook Field i prawdopodobnie oblatany w sierpniu 1921[a][1][5][6]. Osiągi samolotu okazały się niezadowalające, jego prędkość maksymalna była niewiele większa od prędkości ówczesnych bombowców[2]. Drugi egzemplarz służył tylko do testów statycznych, zamówienie na trzeci egzemplarz zostało anulowane[1], cały program został zakończony 2 grudnia 1921[2].
Konstrukcja
Curtiss PN-1 był jednomiejscowym, jednosilnikowym dwupłatem o konstrukcji klasycznej[1][5][6]. Samolot miał podwozie stałe z płozą ogonową[1][5][6][7]. Kadłub samolotu miał konstrukcję ramową ze stalowych, spawanych rur (pierwsza taka konstrukcja powstała w zakładach Curtissa)[5]. Napęd zapewniał chłodzony cieczą, sześcio-cylindrowy silnik rzędowy typu Liberty L-825 o mocy 220[1][3] - 230 KM[5][6]. Z zakładach Packarda zbudowano tylko 52 silniki tego typu, ich produkcja została zakończona z powodu niezadowalających osiągów[8]. Samolot miał bardzo charakterystyczne, długie rury wydechowe prowadzące od silnika aż za kabinę pilota aby w płomienie wylotowe z rury wydechowej nie oślepiały pilota w nocy[1][2].
Samolot mierzył 23 stopy i sześć cali długości, 10 stóp i trzy cale wysokości, a rozpiętość skrzydeł wynosiła 30 stóp i dziesięć cali (7,16, 3,12 i 9,39 m)[5][1][6][7]. Powierzchnia skrzydeł wynosiła 300 stóp kwadratowych (27,87 m²)[5][1][6][7]. Masa własna wynosiła 1631 funtów, a maksymalna masa startowa 2311 funtów (740 i 1048 kg)[5][1][6][7].
Prędkość maksymalna wynosiła 180 mil na godzinę (174 km/h)[1], zasięg wynosił do 255 mil przy prędkości maksymalnej (410 km)[5][6][7]. Pułap praktyczny wynosił do 25.600 stóp (7803 m), prędkość wnoszenia wynosiła do 1182 stóp na minutę (6 m/s)[5][6][7].
Uzbrojenie samolotu stanowiły dwa nieruchome karabiny maszynowe Browning M1919 strzelające do przodu[5][6].
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Peter M. Bowers: Forgotten Fighters and Experimental Aircraft U.S. Army 1918-1941. s. 21.
- ↑ a b c d e Ray Wagner: Army Pursuits the Biplane Period, 1920-1932. americancombatplanes.com. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-25)]. (ang.).
- ↑ a b c Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century. s. 167.
- ↑ a b Bill Gunston: Night Fighters. s. 21.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 182.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Enzo Angelucci: American Fighter from 1917 to the Present. s. 118.
- ↑ a b c d e f Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century. s. 168.
- ↑ Michael G. H. Scott: Packard. s. 33.
Bibliografia
- Enzo Angelucci, Peter M. Bowers: American Fighter from 1917 to the Present. ISBN 5-550-23557-9.
- Peter M. Bowers: Forgotten Fighters and Experimental Aircraft U.S. Army 1918-1941. AeroFact, 1971. ISBN 0-668-02403-8.
- Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
- Bill Gunston: Night Fighters : A Development And Combat History. New York: Scribner, 1976. ISBN 0-684-14842-0.
- Michael G. H. Scott: Packard : The Complete Story. Blue Ridge Summit, PA: Tab Books, 1985. ISBN 0-8306-2108-3.
- Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century : A Comprehensive Reference. Reno, NV: Jack Bacon Co., 2004. ISBN 0-930083-17-2.
Linki zewnętrzne
- Ray Wagner: Army Pursuits the Biplane Period, 1920-1932. americancombatplanes.com. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-25)]. (ang.).
- p
- d
- e
Samoloty Curtiss i Curtiss-Wright
| Oznaczenia producenta |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Według użytkownika i przeznaczenia |
|
