Czarny blok

Ten artykuł od 2007-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Czarny blok (ang. Black bloc) – taktyka demonstracji stosowana przez anarchistów i autonomistów, polegająca na ubieraniu się na czarno (kolor towarzyszący postulatom anarchizmu od momentu, gdy czarna flaga stała się symbolem anarchizmu w epoce Komuny Paryskiej) i maskowaniu się w celu utrudnienia identyfikacji przez policję. Od połowy lat 90. taktykę czarnego bloku zaadaptowało wiele grup ekstremistycznych - nacjonaliści i neofaszyści (głównie w krajach Europy Zachodniej). W Polsce taktykę czarnego bloku stosują tzw. autonomiczni nacjonaliści^[1][2][3][4].

Historia czarnego bloku

W Polsce taktyka ta stosowana była kilkakrotnie, wydawano też pismo anarchistyczne pod tym samym tytułem. Sama nazwa jest często błędnie przypisywana rzekomo istniejącej grupie. Na świecie pierwsze black blocs kojarzone są z niemieckimi autonomistami z początku lat 80. (Schwarzer Block), chociaż taktyka jako taka stosowana była po raz pierwszy w USA, podczas protestów przeciwko ingerencji tychże w wojnie w Zatoce Perskiej (organizacja Love and Rage).

Taktyka czarnego bloku

Aspekty zewnętrzne

Czarny blok ubiera się na czarno w sposób możliwie jednolity, ubrania nie powinny mieć na sobie żadnych charakterystycznych pasków, naszywek, napisów. Charakterystyczne są spodnie typu bojówki, wygodne buty lub tzw. glany, bluza z kapturem, czarne czapki z daszkiem (które zakrywają twarz przed kamerami umieszczonymi na wyższym poziomie). Używa się też czapek-kominiarek lub chust, oraz czasem okularów przeciwsłonecznych.

Sprzęt ochronny

Wobec manifestantów, policja często używa gazu – w związku z tym chronią się oni maskami przeciwgazowymi, maseczkami lub chustami nasączonymi octem lub wodą, oraz okularami. W Niemczech wydano w związku z tym przepisy zabraniające w czasie demonstracji noszenia masek oraz wszelkich środków zmniejszających skuteczność przemocy stosowanej przez policję^[5]. Środki takie określane są jako „broń pasywna” (passive Bewaffnung).

Sprzęt ofensywny

Najpopularniejsza bronią czarnego bloku są kamienie, oraz – rzadziej – koktajle Mołotowa; sporadycznie petardy, świece dymne, pojemniki z farbą, proce, drewniane pałki, metalowe rurki.

Taktyka policji, odbijanie aresztowanych

W czasie konfrontacji z czarnym blokiem, policja stosuje tzw. snatch squads, czyli oddziały do wyłapywania osób z tłumu. Jest to niewielka, kilku- lub kilkunastoosobowa ekipa, która nagłym i ostrym atakiem rusza w tłum i wyciąga potrzebną im osobę, po czym wycofuje się.

Czarny blok stara się odbijać osoby aresztowane. Blok, według postulatów anarchistów, składać się powinien z tzw. komórek (affinity groups), czyli grup ludzi, którzy się znają i sobie ufają, a nie przypadkowej grupy aktywistów.

Zobacz hasło czarny blok w Wikisłowniku

Przypisy