| Ten artykuł dotyczy bułgarskiego piłkarza. Zobacz też: Dimityr Dimitrow – bułgarski siatkarz. |
Dimityr Dimitrow
Димитър Димитров
|
Data i miejsce urodzenia | 9 czerwca 1959 Burgas |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1993–1996 | Neftochimik Burgas | 1996–1998 | Liteks Łowecz | 1998–1999 | Bułgaria | 1999 | Liteks Łowecz | 1999–2000 | Lewski Sofia | 2002–2003 | Łokomotiw Płowdiw | 2003–2004 | Nafteks Burgas | 2004–2005 | An-Nassr | 2005–2008 | Czernomorec 919 Burgas | 2008–2009 | Amkar Perm | 2009–2011 | Al-Qadisiya | 2011–2014 | Czernomorec 919 Burgas | 2015–2017 | Irtysz Pawłodar | 2017–2018 | Łudogorec Razgrad | 2018–2019 | Irtysz Pawłodar | 2019–2021 | Beroe Stara Zagora | |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Dimityr Dimitrow (ur. 9 czerwca 1959 w Burgasie) – bułgarski trener piłkarski.
Kariera szkoleniowa
Pracę szkoleniową rozpoczynał na początku lat 90. w Welbażdzie Kjustendił. W 1993 został trenerem Neftochimiku Burgas, z którym w tym samym sezonie wywalczył awans do ekstraklasy. Wynik ten powtórzył trzy lata później w Liteksie Łowecz. Ponadto z zespołem z Łowecza – beniaminkiem ekstraklasy – w rozgrywkach 1997–1998 zdobył mistrzostwo kraju. Te osiągnięcia oraz medialność Dimitrowa zapewniły mu popularność wśród wielu dziennikarzy i kibiców, którzy od tej pory zaczęli go nazywać Bohaterem (bułg. Херо).
Wkrótce został selekcjonerem reprezentacji Bułgarii. Po szybkim rozstaniu z kadrą, z którą nie udało mu się awansować do Euro 2000, przyjął propozycję z Liteksu, a niedługo później z Lewskiego Sofia. Klub ze stolicy Bułgarii poprowadził do zwycięstw w rozgrywkach o mistrzostwo i w Pucharze kraju. Później, z mniejszym powodzeniem, pracował w Łokomotiwie Płowdiw, ponownie w Neftochimiku (Nafteks Burgas) oraz saudyjskim An-Nassr.
Od czerwca 2005 do grudnia 2008 był trenerem Czernomorca 919 Burgas, z którym w ciągu dwu sezonów awansował z trzeciej do pierwszej ligi. Gdy odchodził, klub był na czwartym miejscu w tabeli ekstraklasy.
Z pracy w Czernomorcu zrezygnował, gdyż otrzymał korzystniejszą finansowo ofertę z rosyjskiego Amkaru Perm. W klubie tym występowało trzech rodaków Dimitrowa: Zahari Sirakow, Georgi Peew i Martin Kuszew. Czwarty zaś – Dimityr Tełkijski – został przez niego sprowadzony z Hapoelu Tel Awiw. Na początku września 2009 szkoleniowiec otrzymał wymówienie. Przyczyną dymisji były słabe wyniki w lidze (15. miejsce w tabeli) i odpadnięcie z rozgrywek Ligi Europy.
W grudniu 2009 został zatrudniony w saudyjskim klubie Al-Qadisiya[1]. Jednak w rozgrywkach 2010–2011 nie zdołał uratować go przed spadkiem z ekstraklasy; Al-Qadisiya zajęła trzynaste miejsce i o jeden punkt przegrała walkę o utrzymanie się w lidze. Po tym sezonie Dimitrow złożył dymisję, tym chętniej, że od razu pojawiła się propozycja powrotu do Czernomorca Burgas, gdzie z powodu niezadowalających wyników na koniec sezonu 2010–2011 zwolniony został Georgi Wasilew.
Sukcesy
Kariera szkoleniowa
Przypisy
- ↑ WorldCoachs: Dimitrov became a new coach of Al-Qadisiya
Kariera szkoleniowa
- Karietnikow (1965)
- Bogolubow (1966)
- Bojarski (1966–67)
- Wierietnow (1967–70)
- Kaminski (1971)
- Kotlarow (1972–73)
- Grochowski (1974–75)
- Dżulik (1975–76)
- Kaniejew (1976)
- Wierietnow (1977–80)
- Karietnikow (1982–83)
- Czebotariow (1984–86)
- Kotlarow (1986–87)
- Born (1988–90)
- Jaryszew (1990–93)
- Linczewski (1993)
- Wierietnow (1994)
- Czebotariow (1995)
- Wierietnow (1996–97)
- Linczewski (1997)
- Tałgajew (1998)
- Zarieczny (1998)
- Berdalin (1998)
- Czernow (1999)
- Linczewski (1999–00)
- Nazarienko (2001)
- Ogaj (2002–04)
- Wołgin (2005–07)
- Säduow (2008–09)
- Bajsufinow (2009[A])
- Nazarienko (2009)
- Bajsufinow (2010–14)
- Rüütli (2014)
- Säduow (2014)
- Klimow (2014[A])
- Czeryszew (2014–15)
- Dimitrow (2015–17)
- Klimow (2017[A])
- Hrozny (2017)
- Dimitrow (2018–19)
- Milanović (2019–20)
|