Edward Boyé

Data i miejsce urodzenia

9 maja 1897
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1943
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Dziedzina sztuki

literatura

Teksty w Wikiźródłach

Edward Boyé (ur. 9 maja 1897 w Warszawie^[1], zm. 11 sierpnia 1943 tamże^[2]) – polski tłumacz, poeta i krytyk literacki.

Życiorys

Założyciel polskiej gałęzi rodu - Wilhelm - przybył na ziemie polskie z miejscowości Perleberg w Brandenburgii w pierwszej połowie XIX w.^[3] Tutaj ożenił się z Polką – Katarzyną z d. Strzelecką. Był młynarzem, ale prawdopodobnie oprócz prowadzenia młyna, zajmował się także sprzedażą wytwarzanej przez siebie mąki. Z czasem się spolonizował. Jego potomkowie również zajmowali się młynarstwem, znacznie rozszerzając działalność. Rodzina należała do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Rodzicami Edwarda byli Wilhelm Karol i Jadwiga Emilia z d. Eberlein^[3]. Ojciec był kupcem, miał sklep w Warszawie przy ul. Nowy Świat 45 – magazyn konfekcji męskiej i damskiej. Sprzedawał także porcelanę, wyroby skórzane i perfumeryjne. Był również właścicielem fabryczki rękawiczek. Zmarł, gdy Edward miał trzy lata^[3].

Po zakończeniu pierwszych etapów edukacji Edward podjął studia i został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskigo w Krakowie. Uzyskał także stopień doktora filozofii.

Redagował miesięcznik „Pro Arte et Studio”^[4] przez pierwszych kilkanaście miesięcy jego istnienia. Zamieszczał w nim również swoje teksty. Publikował też w piśmie „Skamander”. 10 stycznia 1937 otrzymał nagrodę PEN Clubu za działalność przekładową dla tłumacza polskiego. Wyróżnienie dotyczyło przekładów literatury włoskiej i hiszpańskiej^[5].

Został sportretowany jako Bove w powieści Zbigniewa Uniłowskiego Wspólny pokój wraz z drugą żoną. Jej postać została przedstawiona w dość niekorzystnym świetle.

Małżeństwa

Był dwukrotnie żonaty. Na temat pierwszej żony – Anny Dytel – brak informacji poza tą, że była siostrą poety Zdzisława Dytla, jego kolegi z redakcji „Pro Arte et Studio”. Prawdopodobnie para się rozwiodła. Drugą żoną została Wanda Odolska, która po II wojnie światowej zyskała niechlubną sławę jako radiowa i prasowa piewczyni stalinizmu.

Wybrana twórczość

Sandał skrzydlaty, wyd. Spółka Wydawnicza „Vita Nuova”, 1921 - tomik poezji
U kolebki modernizmu – estetyczne poglądy na łamach krakowskiego „Życia”, wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, 1922
Wielkie kurtyzany renesansowe, wyd. Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, 1933

Przekłady

Jak Nanna córeczkę swą Pippę na kurtyzanę kształciła, aut. Pietro Aretino, wyd. pol. 1923
Mgła, aut. Miguel de Unamuno, wyd. pol. 1926
Dekameron, aut. Giovanni Boccaccio
Przedziwny hidalgo don Kichot z Manczy, aut. Miguel de Cervantes, wyd. pol. 1932
Żywoty kurtyzan, aut. Pietro Aretino
O łajdactwach męskich, aut. Pietro Aretino
Życie snem, aut. Pedro Calderón de la Barca
Mgła, aut. Miguel de Unamuno
Dyktator współczesnej Portugalii – Salazar, aut. Antonio Ferro
Mandragora, aut. Niccolò Machiavelli
Sługa dwóch panów, aut. Carlo Goldoni
Serce, aut. Edmund De Amicis, wyd. pol. 1936

Zobacz też

Wspólny pokój

Przypisy

↑ Alicja Szałagan: Słownik tłumaczy • Edward Boyé. Nowa Panorama Literatury Polskiej.
↑ Stanisław Jaworski, Mały Słownik Pisarzy Polskich, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1981, s.24, ISBN 83-214-0012-4
↑ ^a ^b ^c Edward Boyé, tłumacz, poeta i jego przodkowie. kimonibyli.pl. [dostęp 2024-03-01]. (pol.).
↑ StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 67 .
↑ Nagroda PEN Clubu za tłumaczenie. „„Gazeta Lwowska””, s. 3, Nr 7 z 12 stycznia 1937.