Ernak

Ernak (inaczej Ernach, Ernas, Hernak, Hernach) – chan Hunów, najmłodszy ze znanych synów Attyli.

W 466 r. ze swym bratem Dengizekiem wysłał posła do Konstantynopola, żądając od cesarza Leona I Wielkiego (457-474) przywrócenia targu nad Dunajem dla Hunów. Leon I odmówił, co spowodowało inne reakcje braci. Ernak przyjął postawę pokojową i osiadł ze swoimi ludźmi w Małej Scytii (ob. Dobrudża) na statusie sprzymierzeńca cesarstwa. Nikt nie zna jego dalszych losów. Jego przyrodni bracia, Emnetzur i Ultzindur, postąpili podobnie i osiedlili się wokół fortec Utus, Oescus i Almus, a jeszcze inni koło Castra Martis nad Dunajem.

Natomiast Dengizek wszczął wojnę z cesarstwem. Zimą 467 r. wkroczył z wojskiem do Tracji z zamiarem osiedlenia się tam ze swymi ludzi i jednocześnie zażądał trybutu od cesarza. Walki zakończyły się ok. 469/470 r., kiedy to Dengizek poległ za sprawą podstępu Chelchala, Huna w służbie rzymskiej. Odciętą głowę Dengizeka wystawiono w Konstantynopolu na widok publiczny jako oznakę tryumfu.

Ernak wymieniony jest w Imienniku chanów protobułgarskich jako Irnik, syn Awitochola, protoplasty rodu Dulo (Dżulo).

Bibliografia

Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

• Peter Heather, Upadek Cesarstwa Rzymskiego, przeł. Janusz Szczepański, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2007.
• Lech A. Tyszkiewicz, Hunowie w Europie. Ich wpływ na Cesarstwo Wschodnie i Zachodnie oraz na ludy barbarzyńskie, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, s. 166-172.
• Herwig Wolfram, Historia Gotów, przeł. Renata Darda-Staab, Irena Dębek, Krystyna Berger, z serii: „Narody i Cywilizacje”, Dom Wydawniczy Bellona, Wydawnictwo MARABUT, Warszawa-Gdańsk 2003, s. s. 304-306.
• Edward Zwolski, Kasjodor i Jordanes. Historia gocka czyli Scytyjska Europa, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1984, s. 136-138 (Jordanes 261-266 i 272-273 ).
• Priscus, 46., 48. 1-2, 49, [w:] The Fragmentary classicising Historians of the Later Roman Empire: Eunapius, Olympiodorus, Priscus and Malchus, t. II,ed. R.C. Blockley, Liverpool 1983.