Franciszek Ilski
Data i miejsce urodzenia | 3 października 1907 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 16 października 1942 | ||
Odznaczenia | |||
|
Franciszek Ilski (ur. 3 października 1907 w Mińsku Mazowieckim, zm. 16 października 1942 w Warszawie)[1] – polski tokarz, działacz ruchu robotniczego.
Życiorys
Po ukończeniu Szkoły Rzemieślniczej im. S. Konarskiego w Warszawie zatrudnił się w Warszawskiej Spółce Akcyjnej Budowy Parowozów. Później pracował w zakładach Škody, Ursus oraz Lilpop, Rau i Loewenstein[1]. Został działaczem Komunistycznej Partii Polski, należał także do Związku Metalowców.
W 1940 przystąpił do konspiracyjnej grupy komunistów[1]. W 1941 był jednym z organizatorów Robotniczo-Chłopskiej Organizacji Bojowej w Warszawie i członkiem jej kierownictwa[2]. Od 1942 działał w Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. Był sekretarzem Komitetu Dzielnicowego PPR na warszawskiej Woli. Został aresztowany w nocy z 28 na 29 września 1942 i osadzony na Pawiaku. Stracono go w publicznej egzekucji 50 więźniów 16 października 1942[1]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C6-5-7)[3].
11 października 1946 został pośmiertnie odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[4].
Upamiętnienie
W 1960 roku jego imieniem nazwano ulicę w Warszawie, w obecnej dzielnicy Rembertów[5].
Przypisy
- ↑ a b c d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 216.
- ↑ A. Przygoński, Akcje zbrojne GL-Warszawa 1942, Warszawa 1976.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 53 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji na terenie m. st. Warszawy”.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 334. ISBN 83-86619-97X.