Franjo Kuharić

Franjo Kuharić
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Deus caritas est
Bóg jest miłością
Kraj działania

Chorwacja

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1919
Pribić

Data i miejsce śmierci

11 marca 2002
Zagrzeb

Miejsce pochówku

Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagrzebiu

Arcybiskup zagrzebski
Okres sprawowania

1970–1997

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 lipca 1945

Nominacja biskupia

15 lutego 1964
biskup pomocniczy Zagrzebia
biskup Mety

Sakra biskupia

3 maja 1964

Kreacja kardynalska

2 lutego 1983
Jan Paweł II

Kościół tytularny

S. Girolamo dei Croati (degli Schiavoni)

Odznaczenia
Wielki Order Królowej Jeleny (Chorwacja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 maja 1964

Konsekrator

Franjo Šeper

Współkonsekratorzy

Dragutin Nežic
Josip Lach

Konsekrowani biskupi
Djuro Kokša 1978
Antun Bogetić 1984
Anton Tamarut 1986
Josip Bozanić 1989
Želimir Puljić 1990
Marin Srakić 1990
Ivan Prendja 1990
Juraj Jezerinac 1991
Marko Culej 1992
Ratko Perić 1992
Đura Gašparović 1996
Ante Ivas 1997
Antun Škvorčević 1997
Współkonsekrowani biskupi
Tomislav Jablanović 1971
Ciril Kos 1974
Marko Jozinović 1977
Petar Perkolic 1979
Alojz Turk 1980
Pero Sudar 1994
Josip Mrzljak 1999
Vlado Košić 1999

Franjo Kuharić (ur. 15 kwietnia 1919 w Pribiciu, zm. 11 marca 2002 w Zagrzebiu) – chorwacki duchowny katolicki, arcybiskup Zagrzebia, przewodniczący Konferencji Episkopatu Chorwacji, kardynał.

Życiorys

Uczęszczał do liceum klasycznego w Zagrzebiu, ukończył studia na Wydziale Teologii uniwersytetu w Zagrzebiu. Święceń kapłańskich udzielił mu 15 lipca 1945 w Zagrzebiu arcybiskup Alojzy Wiktor Stepinac; pracował następnie jako duszpasterz w archidiecezji Zagrzeb. W lutym 1964 został mianowany biskupem pomocniczym Zagrzebia, ze stolicą tytularną Meta, odebrał sakrę biskupią 3 maja 1964 w Zagrzebiu z rąk Franjo Šepera (zwierzchnika tej archidiecezji). Uczestniczył w końcowej części Soboru Watykańskiego II. W związku z powołaniem arcybiskupa Šepera (wówczas już kardynała) na wysokie stanowisko w Kurii Rzymskiej Kuharić sprawował zwierzchnictwo nad archidiecezją Zagrzeb od 1969 w charakterze administratora apostolskiego; w lipcu 1970 został pełnoprawnym arcybiskupem metropolitą Zagrzebia. Objął zarazem funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Chorwacji (do 1997). Od 1971 regularnie uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

W lutym 1983 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Girolamo dei Croati. Kuharić kilkakrotnie reprezentował papieża na uroczystościach religijnych i rocznicowych jako specjalny wysłannik, m.in. na 700-leciu chorwackiej diecezji szybenickiej. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego w lipcu 1997 zrezygnował z dalszych rządów w archidiecezji Zagrzeb, został zastąpiony przez arcybiskupa Josipa Bozanicia.

Został pochowany w krypcie katedry w Zagrzebiu.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
  • p
  • d
  • e
Biskupi
  • Duh Hahót (1093)
  • Sigismund (1102)
  • Manases (1103–1113)
  • Francika (1116–1131)
  • Macilin (1131–1140)
  • Verblen (1142–1155)
  • Gotšald (1156–1161)
  • Bernald z Karalonii (1162–1172)
  • Prodan (1172–1185)
  • Ugrin (1185–1188)
  • Dominik (1193–1205)
  • Gothard (1205–1214)
  • Stjepan I (1215–1225)
  • Stjepan II Babonić (1225–1247)
  • Philipp (1248–1262)
  • Farkazij (1263)
  • Timotej (1263–1287)
  • Anton I (1287)
  • Iwan I (1288–1295)
  • Mihalj (1295–1303)
  • Augustyn Kažotić (1303–1322)
  • Giacomo de Corvo (1322–1326)
  • Ladislav von Kabola (1326–1343)
  • Jakob von Piacenze (1343–1348)
  • Dionizije Lacković (1349)
  • Nikola I (1350–1356)
  • Stjepan III Kaniški (1356–1375)
  • Demitrij (1376–1378)
  • Pavao Horvat (1379–1386)
  • Ivan Smilo Bohemus (1386–1394)
  • Ivan Šipuški (1394–1398)
  • Eberhard Alben (1397–1406)
  • Andreas Scolari (1406–1409)
  • Eberhard Alben (1410–1420)
  • Johannes Albeni (Ivan Alben) (1421–1433)
  • Ivan (ok. 1437)
  • Abel Kristoforov (1438)
  • Benedikt de Zolio (1440–1454)
  • Toma de Debrenthe (Tamás Debrenthey) (1454–1464)
  • Demetrij Čupor Moslavački (1465–1466)
  • Osvald Thuz (1466–1499)
  • Luka Baratin de Segedino (1500–1510)
  • Tamás Bakócz (Toma Bakač Erdödy) (1511)
  • Ivan Bakač Erdödy (1511–1518)
  • Šimun Erdödy (1519–1543)
  • Nikolaus Olaho (Nikola Olah) (1543–1548)
  • Wolfang Vuk de Gyula (1548–1550)
  • Pavao Gregorijanec (1550–1557)
  • Matija Bruman (1558–1563)
  • Juraj Drašković (1564–1578)
  • Ivan Kranjčić Moslavački (1578–1584)
  • Petar Herešinec (1585–1588)
  • Gašpar Stankovački (1588–1596)
  • Nikola Zelnicaj Stepanić (1598–1602)
  • Šimun Bratulić (1603–1611)
  • Petar Domitrović (1611–1628)
  • Franjo Ergelski Hasanović (1628–1637)
  • Benedikt Vinković (1637–1642)
  • Martin Bogdan (1643–1647)
  • Petar Petretić (1648–1667)
  • Martin Borković (1667–1687)
  • Aleksandar Ignacije Mikulić Brokunovečki (1688–1694)
  • Stjepan Seliščević (1694–1703)
  • Martin Brajković (1703–1708)
  • Mirko Eszterházy (1708–1722)
  • Juraj Branjug (1723–1748)
  • Franjo Klobusiczky (1748–1751)
  • Franjo Thauszy (1752–1769)
  • Ivan Krstitelj Paxy (1770–1772)
  • Josip Galjuf (Galyuff) (1772–1786)
  • Maksimilijan Vrhovac (1788–1827)
  • Aleksandar Alagović (1829–1837)
  • Juraj Haulík Váralyai (1837–1852)
Arcybiskupi
  • ISNI: 0000000087847749
  • VIAF: 88837165
  • LCCN: n98003656
  • GND: 119449927
  • BnF: 12155868p
  • SUDOC: 112612105
  • NKC: js20211121888
  • PLWABN: 9810542573905606
  • NUKAT: n2006116469
  • CONOR: 13166435
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 34448