Fryderyk Ludwik Hohenlohe

Fryderyk Ludwik Hohenlohe (niem. Friedrich Ludwig von Hohenlohe-Ingelfingen^[1] (ur. 31 stycznia 1746 w Ingelfingen, zm. 15 lutego 1818 w Sławięcicach) – książę Rzeszy na Ingelfingen i Öhringen. Głównodowodzący w bitwie pod Jeną w 1806. Członek rodu Hohenlohe.

Życiorys

Ta sekcja od 2020-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Fryderyk Ludwik pochodził z linii Neuenstein. Urodził się w Ingelfingen w posiadłościach rodu Hohenlohe, leżących w dzisiejszym Hohenlohekreis w Badenii-Wirtembergii. Uczestniczył w wojnie siedmioletniej (1756–1763) oraz wojnie o sukcesję bawarską (1778–1779). W 1768 r. wstąpił do pruskiej armii. Walczył z rewolucyjną Francją, a dzięki skutecznej obronie Frankfurtu nad Menem w 1795 r. został pierwszym honorowym obywatelem tego miasta.

Poprzez małżeństwo z hrabianką Amalią von Hoym przejął na Śląsku majątki wokół Sławięcic. Po śmierci ojca w 1796 roku odziedziczył po nim księstwo Ingelfingen. W 1799 r. ze śląskich dóbr utworzył fideikomis. Prowadził liczne inwestycje przemysłowe. W 1804 przejął posiadłości Gorzów Śląski i Koszęcin, a w 1805 r. księstwo Öhringen, włączone wkrótce (1806) politycznie do królestwa Wirtembergii.

14 października 1806 r. dowodził wojskami pruskimi w bitwie pod Jeną, zakończoną klęską Prusaków. Po śmierci Karola Wilhelma, ks. Brunszwiku, objął dowództwo nad całą armią pruską. Wobec całkowitej klęski skapitulował ostatecznie koło Prenzlau. Niedługo potem, obwiniany za klęskę przez króla Fryderyka Wilhelma III złożył dymisję.

Wkrótce władzę w Öhringen przekazał synowi, Fryderykowi Augustowi zu Hohenlohe-Öhringen, a w Ingelfingen Adolfowi zu Hohenlohe-Ingelfingen, pełniącemu później krótko urząd premiera Prus. Sam przeniósł się na Śląsk.

W 1811 r. przekazał Augustowi śląskie dobra. Zmarł kilka lat później w sławięcickim pałacu.

Odznaczenia

Order Feniksa (Hohenlohe)^[2]
Order Orła Czarnego (Prusy)^[2]
Order Orła Czerwonego (Prusy)^[2]
Order Świętego Andrzeja Apostoła (Rosja)^[2]
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)^[2]
Order Świętej Anny (Rosja)^[2]
Order Orła Białego (Polska)^[2]
Order Świętego Huberta (Bawaria)^[2]
Order Zasługi Wojskowej (Bawaria)^[2]
Order Lwa Złotego (Hesja)^[2]
Order Zasługi Wojskowej (Hesja)^[2]

Przypisy

↑ Piotr Greiner: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu.. Gliwice: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 316. ISBN 978-83-60470-41-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Archiv für Hohenlohische Geschichte. Oehringen: 1860, s. 48. (niem.).

Linki zewnętrzne

Biogram Fryderyka Ludwika Hohenlohe

Władcy Śląska (książęta głogowsko-żagańscy)

Konrad I (1249/51–1273/4)
Henryk III, Przemko ścinawski, Konrad II Garbaty (1273/4–1278)

Krosno

Henryk IV Prawy (1273/4–1277)
Otto Długi (1277–1279)
Henryk IV Prawy (1279–1290)
Henryk III (1290–1309)

Głogów

Henryk III (1278–1309) Matylda brunszwicka (1309–1318) Henryk IV Wierny i Przemko (1318–1321) Przemko (1321–1331) do korony czeskiej (1331–1337) Henryk I jaworski (1337–1346) do korony czeskiej (1346)
1/2 Głogowa	Henryk V Żelazny (1349–1369) Henryk VI żagański, Henryk VII Średni (Rumpold) i Henryk VIII Wróbel (1369–1378) Henryk VII Średni (Rumpold) (1378–1395) Henryk VIII Wróbel (1395–1397) Ruprecht I legnicki (1397–1401) Jan I, Henryk IX Starszy, Henryk X Młodszy Rumpold i Wacław (1401–1412/3) Henryk IX Starszy, Henryk X Młodszy Rumpold i Wacław (1412/3–1417/8) Henryk IX Starszy, Henryk X Młodszy Rumpold (1417/8–1423) Henryk IX Starszy (1423–1467) Henryk XI (1467–1476) Jan II Szalony (1476–1488) Jan Korwin (1488–1490) Jan Olbracht (1491–1498) Dionizy z Zahradku (1498–1499) Zygmunt I Stary (1499–1506) Kazimierz II (1506–1528)
1/2 Głogowa i Ścinawy	Bolko II Mały (1361–1368) Przemysław I Noszak (1384–1404) Przemysł Młodszy (1404–1406) Przemysław I Noszak (1406–1410) Bolesław I (1410–1431) Wacław I, Przemysław II, Władysław, Bolesław II i Eufemia mazowiecka (1431–1442) Władysław (1442–1460) Małgorzata Cylejska (1460–1476) Przemysław II (1460–1476) Wacław III opawski (przed 1474–1474) Maciej Korwin (1476–1480) Jan II Szalony (1480–1488) Jan Korwin (1488–1490) Jan Olbracht (1491–1498) Dionizy z Zahradku (1498–1499) Zygmunt I Stary (1499–1506) Kazimierz II (1506v1528)

Ścinawa

Konrad II Garbaty (1278–1284)
Przemko ścinawski (1284–1289)
Henryk IV Prawy (1289–1290)
Henryk III (1290–1309)
Henryk IV Wierny, Bolesław I, Konrad I (1309–1312)
Henryk IV Wierny, Jan i Przemko (1312–1317)
Jan (1317–1363)

1/2 Ścinawy

Henryk V Żelazny (1363–1369)
Henryk VI żagański, Henryk VII Średni (Rumpold) i Henryk VIII Wróbel (1369–1378)
Henryk VII Średni (Rumpold) (1378–1395)
Henryk VIII Wróbel (1395–1397)
Konrad II Siwy (1397–1403)
Konrad III Stary (1403–1412/3)
Konrad IV Starszy i Konrad V Kącki (Kantner) (1412/3–1416)
Konrad V Kącki (Kantner), Konrad VI Dziekan i Konrad VIII Młody (1416–1427)
Konrad VIII Młody (1427–1446)
Konrad VII Biały (1446–1450)
Konrad IX Czarny i Konrad X Biały (1450–1452)
Konrad X Biały (1452–1489)
Maciej Korwin (1489–1490)
Konrad X Biały (1490–1492)
do korony czeskiej (1492–1495)
Wiktoryn (1495–1498)
Henryk I Starszy (1495–1498)
Jerzy I (1498–1502)
Albrecht (1498–1511)
Karol I (1498–1520)
Jan Thurzon (ok. 1520–?)

Żagań

Przemko ścinawski (1278–1284) Konrad II Garbaty (1289–1299) Henryk III (1299–1300) Konrad II Garbaty (1300–1304) Henryk III (1304–1309) Henryk IV Wierny, Bolesław I, Konrad I (1309–1312) Henryk IV Wierny, Jan i Przemko (1312–1317) Henryk IV Wierny i Przemko (1317–1321) Henryk IV Wierny (1321–1342) Henryk V Żelazny (1342–1369) Henryk VI żagański, Henryk VII Średni (Rumpold) i Henryk VIII Wróbel (1369–1378) Henryk VI Starszy (1378–1393) Jadwiga legnicka (1393–1403) Jan I, Henryk IX Starszy, Henryk X Młodszy Rumpold i Wacław (1403–1412/3) Jan I (1412/3–1439) Scholastyka saska (1439–1463) Baltazar, Rudolf, Wacław i Jan II Szalony (1439–1449) Baltazar i Rudolf (1449–1454) Baltazar (1454–1461) Jan II Szalony (1461–1467) Baltazar (1468–1472) Jan II Szalony (1472) pod rządami Wettinów (1472–1553) Jerzy Fryderyk Hohenzollern (1553–1558) Baltazar von Wallenstein (1558–1562) Zygfryd von Wallenstein (1562–1597) Anzelm von Wallenstein (1597–1601) do korony czeskiej (1601–1627) Albrecht Wacław Euzebiusz von Wallenstein (1627–1634) do korony czeskiej (1634–1646) Wacław Franciszek Euzebiusz von Lobkowitz (1646–1677) Ferdynand August Leopold von Lobkowitz (1677–1715) Filip Hiacynt von Lobkowitz (1715–1734) Wacław Ferdynand Karol von Lobkowitz (1734–1739) Ferdynand Filip Józef von Lobkowitz (1734–1784) Józef Franciszek Maksymilian von Lobkowitz (1784–1785) Fryderyk Ludwik Hohenlohe (1785) Piotr Biron (1785–1800) Wilhelmina żagańska (1800–1839) Paulina żagańska (1839–1845) Dorota de Talleyrand-Périgord (1845–1861) Ludwik Napoleon de Talleyrand-Périgord (1861–1898) Boson I de Talleyrand-Périgord (1898–1906) Hélie de Talleyrand-Périgord (1906–1910) Howard Maurice de Talleyrand-Périgord (1910–1929) Boson II de Talleyrand-Périgord Valencay (1929–1935) władze III Rzeszy skonfiskowały Żagań (1935)
Zielona Góra i Kożuchów	Henryk VIII Wróbel (1378–1397) Katarzyna opolska (1397–1420) do Głogowa (1420)
Krosno	Henryk IX Starszy, Henryk X Młodszy Rumpold i Wacław (1412/3–1417/8) Wacław (1417/8–1430/1) do Głogowa (1430/1–1482) do Brandenburgii (od 1482)
Szprotawa	Henryk VIII Wróbel (1378–1397) Ruprecht I legnicki (1397–1401) Jan I, Henryk IX Starszy, Henryk X Młodszy Rumpold i Wacław (1401–1412/3) do Głogowa (1412/3)
Przewóz	Henryk I jaworski (1319–1337) Jan I (1413–1439) Baltazar, Rudolf, Wacław i Jan II Szalony (1439–1449) Wacław (1449–1472)

Oleśnica

Henryk III (1293–1309)
Henryk IV Wierny, Bolesław I, Konrad I (1309–1312)
Bolesław I, Konrad I (1312–1313)
Bolesław I (1313–1320/1)
Konrad I (1320/1–1366)
Konrad II Siwy (1366–1403)
Konrad III Stary (1403–1412/3)
Konrad IV Starszy i Konrad V Kącki (Kantner) (1412/3–1416)
Konrad V Kącki (Kantner), Konrad VI Dziekan i Konrad VIII Młody (1416–1427)
Konrad IV Starszy (1416–1447)
Konrad V Kącki (Kantner) (1427–1439)
Konrad VII Biały (1439–1450)
Konrad IX Czarny i Konrad X Biały (1450–1452)
Konrad IX Czarny (1452–1471)
Małgorzata (Oleśnica i Bierutów) (1471–1475)
Barbara oleśnicka (1475–1478)
Konrad X Biały (1478–1489)
Maciej Korwin (1489–1490)
Konrad X Biały (1490–1492)
do korony czeskiej (1492–1495)
Wiktoryn (1495–1498)
Henryk I Starszy (1495–1498)
Jerzy I (1498–1502)
Albrecht (1498–1511)
Karol I (1498–1536)
Henryk II (1536–1548)
Jerzy II (1536–1553)
Joachim (1536–1553)
Jan (1536–1565)
Henryk III (1548–1553)
Karol Krzysztof (1565–1569)
Henryk III (1569–1587)
Karol II (1569–1617)
Henryk Wacław (1617–1639)
Karol Fryderyk I (1617–1647)
Sylwiusz Nemrod (1647–1664)
Karol Ferdynand (1664–1668)
Sylwiusz Fryderyk (1668–1697)
Chrystian Ulryk (1697–1704)
Karol Fryderyk II (1704–1745)
Karol Chrystian Erdmann (1745–1792)
Fryderyk August Welf (1792–1805)
Fryderyk Wilhelm (1805–1815)
Karol IV (1815–1826)
Wilhelm (1826–1884)
Szczodre własnością króla saskiego, Oleśnica i Bierutów wydzielone jako księstwo dla następcy tronu niemieckiego (od 1884)
Ernest August III (1913–1918)
część Niemiec (1918–1926)
Wilhelm von Hohenzollern (1926–1945)