Góry Baskijskie

Góry Baskijskie (hiszp. Montes Vascos, bask. Euskal Mendiak) – pasmo górskie w północnej Hiszpanii, będące częścią łańcucha górskiego Gór Kantabryjskich.

Wysokość gór to 1400–1500 m n.p.m.; zbudowane są głównie ze skał osadowych – margli, piaskowców, łupków ilastych, wapieni. Powstały w orogenezie alpejskiej. Wydobywa się rudę żelaza^[1].

Góry Baskijskie składają się z dwóch mniejszych pasm – nadbrzeżnego na północy i wewnętrznego na południu.

W pasmie nadbrzeżnym wyróżnie się następujące masywy z zachodu na wschód:
- Monte Gorbea (Gorbea 1.481 m n.p.m. – najwyższy szczyt prowincji Vizcaya i Araba)
- Urkiola (Anboto 1.331 m n.p.m.)
- Elgea (Aumategigaña edo Saiturri 1.189 m n.p.m.)
- Aizkorri (Aizkorri 1.528 m n.p.m.)
- Altzania (Aratz 1.442 m n.p.m.)
- Aralar (Txindoki 1.346 m n.p.m.)
W pasmie wewnętrznym wyróżnie się następujące masywy z zachodu na wschód:
- Sierra Salvada (Urieta 1.133 m n.p.m.)
- Wzniesienia w rejonie Vitorii (Kapildui 1.177 m n.p.m.)
- Izki (San Kristobal 1.057 m n.p.m.)
- Urbasa (Baiza 1.183 m n.p.m.))
- Andía (Beriain 1.493 m n.p.m.)