Gąbki szklane
| Hexactinellida[1] | |||
| Schmidt, 1870 | |||
 Różne formy gąbek szklistych | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | gąbki | ||
| Gromada | gąbki szklane | ||
| |||
| |||
Gąbki szklane, g. szkliste, g. krzemionkowe sześcioosiowe, g. sześciopromienne (Hexactinellida) – gromada morskich, głębokowodnych zwierząt beztkankowych o szkielecie krzemionkowym, zaliczanych do gąbek (Porifera).
Gąbki krzemionkowe mierzą od 7,5 cm do 1,3 m[2]. Mogą być typu sykon lub leukon. Ich krzemionkowe igły tworzą skomplikowane szkielety, przybierające kształt kielichów, wazonów itp., zróżnicowanych na mega- i mikroskleryty. Mikroskleryty są zakończone amfidyskami. Do podłoża są przytwierdzone dużymi igłami korzeniowymi. Większość komórek Hexactinellida (oprócz drobnych choanocytów i skleroblastów) tworzy syncytium.
Szkielety gąbek krzemionkowych często wykorzystywane są w celach dekoracyjnych. Dotyczy to zwłaszcza dorastającej 30 cm gąbki z rodzaju Euplectella, zwanej koszyczkiem Wenery.
Systematyka
Gąbki szklane są grupą wyraźnie odrębną od pozostałych gąbek. Dzielą się na cztery rzędy[3]:
- Amphidiscosida
- Lychniscosida
- Lyssacinosida
- Sceptrulophora
Przypisy
Bibliografia
- Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
- Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.
