Gończy bretoński
 Gończy bretoński | |||
| Inne nazwy | Griffon Fauve de Bretagne, Płowy gryfon bretoński, Tawny Brittany Griffon, Szorstkowłosy gończy bretoński | ||
|---|---|---|---|
| Kraj pochodzenia | Francja | ||
| Wymiary | |||
| Wysokość | 51-56 cm | ||
| Masa | 20 kg | ||
| Klasyfikacja | |||
| FCI | Grupa VI, Sekcja 1, | ||
| |||
Gończy bretoński – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Rasa powstała już w XIII wieku zyskując jednak szczyt popularności dopiero w wieku XIX.
Wygląd
Głowa o wydłużonej kufie i wąskiej czaszce. Ogon długi. Nogi i stopy mocne.
Sierść jest bardzo sztywna, prosta i twarda. Niezbyt długa, jedynie na piersi nieco dłuższa.
Występuje w umaszczeniu od płowego do rudobrązowego.
Zachowanie i charakter
Aktywny i odważny.
Użytkowość
Pies wykorzystywany do polowań na wilki. Poluje w sforze.
Popularność
Mało znany poza Francją.
Przypisy
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 265.
Bibliografia
- David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
