Hannibal Franciszek Gonzaga

Franciszek

Hannibal Franciszek Gonzaga Annibale Francesco Gonzaga
Sługa Boży, biskup
Portret z XVI w., autor anonimowy
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1546 Gazzuolo
Data i miejsce śmierci	11 marca 1620 Mantua
Generał franciszkanów
Okres sprawowania	1579–1587
Biskup Mantui
Okres sprawowania	1593–1620
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	franciszkanie
Śluby zakonne	29 maja 1563
Prezbiterat	1570
Sakra biskupia	15 listopada 1587
Multimedia w Wikimedia Commons

Hannibal Franciszek Gonzaga OFM (ur. 31 lipca 1546 w Gazzuolo, zm. 11 marca 1620 w Matui) − włoski franciszkanin, generał Zakonu Braci Mniejszych, biskup Mantui, legat papieski, książę, sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys

Hannibal Gonzaga przyszedł na świat w rodzinie markiza Ostiano Karola Gonzagi i Emilii Boschetto. Szybko osierocony przez ojca dorastał pod wpływem wuja kardynała Herkulesa Gonzagi. Mając 11 lat wyjechał do Flandrii, gdzie kształcił się na hiszpańskim dworze królewskim. Następnie wraz z dworem Filipa II Habsburga przeniósł się do Hiszpanii, do Toledo i Madrytu. Jako 14-latek nosił włosiennicę, codziennie brał udział we mszy świętej oraz wspomagał ubogich. Pomimo sprzeciwów rodziny wstąpił do franciszkanów w Alcalá de Henares 17 maja 1562, przyjmując imię Franciszek. Profesję złożył 29 maja 1563 w obecności książąt Asturii Jana i Karola oraz Aleksandra Farnese. Po skończonych studiach filozoficzno-teologicznych w Alcalá i przyjęciu święceń kapłańskich w 1570 został wezwany przez generała Christophe'a de Chaffontainesa do Włoch. Zamieszkał w konwencie w Mantui, gdzie wielkie wpływy miała jego rodzina. Wykładał doktrynę Dunsa Szkota i św. Bonawentury. Nie unikał zajęć prostych, mimo szlacheckiego pochodzenia, m.in. uczestniczył w kweście. Założył klasztor minorytów w San Martino, korzystając z pomocy rodziny. W 1577 został wybrany prowincjałem prowincji weneckiej^[1].

Został wybrany generałem franciszkanów, mając 32 lata, podczas kapituły generalnej w Paryżu w 1579 i pełnił ten urząd do 1587 roku. Zaraz po wyborze wysłał do zakonu encyklikę, w której winił przełożonych za rozluźnienie karności oraz zachęcał do reformy, do pielęgnowania życia wspólnego, do modlitwy i nauki. Kolejna jego encyklika dotyczyła niedopuszczalności w zakonie instytucji legatów ziemi i dochodów stałych. Orzekł, iż posiadanie beneficjów przez proboszczów będących zakonnikami jest nielegalne i należy zrezygnować z konwentów, które posiadają dobra trwałe. Wizytował prowincje włoskie, francuskie, hiszpańskie, flandryjskie i niemieckie. Przyczynił się do wysłania misjonarzy franciszkańskich do Chin, Brazylii i na Filipiny. W Bolonii wzniósł klasztor dla zakonników z Polski, którzy przybywali kształcić się na tamtejszym uniwersytecie^[2].

W latach 1587–1593 był biskupem Cefalù na Sycylii, w 1593 biskupem Pawii, a od 1593 do 1620 biskupem Mantui, gdzie zmarł w opinii świętości^[3]. Został pochowany w katedrze w Mantui. Trwa proces beatyfikacyjny Od 1591 był markizem Ostiano, a w 1605 seniorem San Martino dall Argine.

Dzieła

• De origine Seraphicae Religionis Franciscanae eiusque progressibus, Rzym 1587.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Hannibal Franciszek Gonzaga [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-07]  (ang.).