Hipersfera

Siatka rozpięta na hipersferze dwuwymiarowej w rzucie ortogonalnym
Rzut na płaszczyznę siatki rozpiętej na hipersferze trójwymiarowej

Hipersfera (gr. υπερ hyper „nad, ponad” i σφαῖρα sphaîra „kula, piłka”) – uogólnienie klasycznej sfery na dowolną liczbę wymiarów.

Definicja formalna

Dla dowolnej liczby naturalnej n , {\displaystyle n,} hipersfera o promieniu r {\displaystyle r} jest zdefiniowana jako zbiór punktów w przestrzeni euklidesowej ( n + 1 ) {\displaystyle (n+1)} -wymiarowej, które znajdują się w odległości r {\displaystyle r} od wybranego punktu środkowego c , {\displaystyle c,} gdzie r {\displaystyle r} jest dowolną dodatnią liczbą rzeczywistą, a c {\displaystyle c} to dowolnie wybrany punkt w przestrzeni ( n + 1 ) {\displaystyle (n+1)} -wymiarowej[1]:

S n = { x R n + 1 : x c = r } . {\displaystyle S^{n}=\left\{x\in \mathbb {R} ^{n+1}:\|x-c\|=r\right\}.}

Jest to n-wymiarowa rozmaitość w ( n + 1 ) {\displaystyle (n+1)} -wymiarowej przestrzeni euklidesowej[1]. W szczególności:

  • hipersfera 0-wymiarowa S 0 {\displaystyle S^{0}} to para punktów na końcach odcinka[2],
  • hipersfera 1-wymiarowa S 1 {\displaystyle S^{1}} to okrąg na płaszczyźnie[3],
  • hipersfera 2-wymiarowa S 2 {\displaystyle S^{2}} to klasyczna sfera w przestrzeni 3-wymiarowej, powierzchnia klasycznej kuli[4],
  • hipersfera 3-wymiarowa S 3 {\displaystyle S^{3}} to sfera w 4-wymiarowej przestrzeni euklidesowej.

Hipersferę o promieniu jednostkowym i środku umieszczonym w początku układu współrzędnych nazywa się sferą jednostkową i oznacza S n {\displaystyle S^{n}} [5]. Sfera n {\displaystyle n} -wymiarowa stanowi brzeg kuli ( n + 1 ) {\displaystyle (n+1)} -wymiarowej. Dla n 2 {\displaystyle n\geqslant 2} hipersfery są rozmaitościami jednospójnymi o stałej dodatniej krzywiźnie.

Współrzędne

Zbiór punktów w przestrzeni ( n + 1 ) {\displaystyle (n+1)} -wymiarowej ( x 1 , x 2 , , x n + 1 ) , {\displaystyle (x_{1},x_{2},\dots ,x_{n+1}),} który tworzy hipersferę, opisuje równanie

r 2 = i = 1 n + 1 ( x i c i ) 2 , {\displaystyle r^{2}=\sum _{i=1}^{n+1}(x_{i}-c_{i})^{2},}

gdzie:

c {\displaystyle c} – punkt środkowy,
r {\displaystyle r} – promień.

Hiperkula

 Zobacz też: hiperkula.

Przestrzeń ograniczoną przez hipersferę nazywa się ( n + 1 ) {\displaystyle (n+1)} -wymiarową hiperkulą. Hiperkula jest domknięta, jeśli zawiera hipersferę, lub otwarta, jeśli jej nie zawiera. W szczególności:

  • hiperkula 1-wymiarowa to odcinek,
  • hiperkula 2-wymiarowa to koło,
  • hiperkula 3-wymiarowa to kula.

Rozmiar

Objętość wnętrza

Ogólny wzór na objętość, a ściślej miara Lebesgue’a obszaru ograniczanego przez hipersferę ( n 1 ) {\displaystyle (n-1)} -wymiarową o promieniu R , {\displaystyle R,} który jest hiperkulą n {\displaystyle n} -wymiarową, ma postać:

V n ( R ) = C n R n , {\displaystyle V_{n}(R)=C_{n}R^{n},}

gdzie C n {\displaystyle C_{n}} jest stałym współczynnikiem proporcjonalności zależnym od wymiaru przestrzeni i wynosi

C n = π n 2 Γ ( n 2 + 1 ) , {\displaystyle C_{n}={\frac {\pi ^{\frac {n}{2}}}{\Gamma ({\frac {n}{2}}+1)}},}

w którym Γ {\displaystyle \Gamma } to funkcja Γ.

Wzór na współczynnik C n {\displaystyle C_{n}} upraszcza się, gdy rozpatruje się oddzielnie wymiary stopni parzystych[6]

C 2 k = π k k ! {\displaystyle C_{2k}={\frac {\pi ^{k}}{k!}}}

i nieparzystych[6]

C 2 k + 1 = 2 k + 1 π k 1 3 ( 2 k + 1 ) = 2 k + 1 π k ( 2 k + 1 ) ! ! . {\displaystyle C_{2k+1}={\frac {2^{k+1}\pi ^{k}}{1\cdot 3\cdot \ldots \cdot (2k+1)}}={\frac {2^{k+1}\pi ^{k}}{(2k+1)!!}}.}
Zestawienie wartości współczynników C n {\displaystyle C_{n}}
Wymiar
n
Współczynnik
C n {\displaystyle C_{n}}
Dziesiętne
przybliżenie
Klasyczna
interpretacja
0 1 {\displaystyle 1} 1,00000 punkt
1 2 {\displaystyle 2} 2,00000 długość odcinka
2 π {\displaystyle \pi } 3,14159 pole koła
3 4 3 π {\displaystyle {\frac {4}{3}}\pi } 4,18879 objętość kuli
4 1 2 π 2 {\displaystyle {\frac {1}{2}}\pi ^{2}} 4,93480  
5 8 15 π 2 {\displaystyle {\frac {8}{15}}\pi ^{2}} 5,26379  
6 1 6 π 3 {\displaystyle {\frac {1}{6}}\pi ^{3}} 5,16771  
7 16 105 π 3 {\displaystyle {\frac {16}{105}}\pi ^{3}} 4,72478  
8 1 24 π 4 {\displaystyle {\frac {1}{24}}\pi ^{4}} 4,05871  

Rozmiar obszaru ograniczonego hipersferą jednostkową jest największy w przestrzeni 5-wymiarowej. W przestrzeniach o liczbie wymiarów n > 5 {\displaystyle n>5} rozmiar zaczyna maleć, zmierzając do zera w nieskończoności

lim n V n = 0. {\displaystyle \lim _{n\to \infty }V_{n}=0.}

Powierzchnia

Ogólny wzór na powierzchnię hipersfery ( n 1 ) {\displaystyle (n-1)} -wymiarowej można uzyskać, obliczając pochodną objętości hiperkuli n {\displaystyle n} -wymiarowej względem promienia[7]

S n 1 ( R ) = d d R V n ( R ) = d d R C n R n = n C n R n 1 = C n 1 R n 1 , {\displaystyle S_{n-1}(R)={\frac {d}{dR}}V_{n}(R)={\frac {d}{dR}}C_{n}R^{n}=nC_{n}R^{n-1}=C_{n-1}^{*}R^{n-1},}

gdzie C n 1 , {\displaystyle C_{n-1}^{*},} podobnie jak dla objętości, jest stałym współczynnikiem proporcjonalności zależnym od wymiaru przestrzeni i wynosi

C n 1 = n C n = n π n 2 Γ ( n 2 + 1 ) = { 0 dla  n = 0 , n π n 2 n 2 Γ ( n 2 ) = 2 π n 2 Γ ( n 2 ) dla  n > 0 {\displaystyle C_{n-1}^{*}=nC_{n}={\frac {n\pi ^{\frac {n}{2}}}{\Gamma ({\frac {n}{2}}+1)}}={\begin{cases}\displaystyle 0&{\text{dla }}n=0,\\[2ex]\displaystyle {\frac {n\pi ^{\frac {n}{2}}}{{\frac {n}{2}}\Gamma ({\frac {n}{2}})}}={\frac {2\pi ^{\frac {n}{2}}}{\Gamma ({\frac {n}{2}})}}&{\text{dla }}n>0\end{cases}}}
Zestawienie wartości współczynników C n 1 {\displaystyle C_{n-1}^{*}}
Wymiar
n-1
Współczynnik
C n 1 {\displaystyle C_{n-1}^{*}}
Dziesiętne
przybliżenie
Klasyczna
interpretacja
–1 0 {\displaystyle 0}  0,00000
0 2 {\displaystyle 2}  2,00000 liczba punktów tworzących sferę
1 2 π {\displaystyle 2\pi }  6,28318 długość okręgu
2 4 π {\displaystyle 4\pi } 12,56637 powierzchnia kuli
3 2 π 2 {\displaystyle 2\pi ^{2}} 19,73920
4 8 3 π 2 {\displaystyle {\frac {8}{3}}\pi ^{2}} 26,31894
5 π 3 {\displaystyle \pi ^{3}} 31,00627
6 16 15 π 3 {\displaystyle {\frac {16}{15}}\pi ^{3}} 33,07336
7 1 3 π 4 {\displaystyle {\frac {1}{3}}\pi ^{4}} 32,46969

Wśród hipersfer jednostkowych największą powierzchnię ma hipersfera 6-wymiarowa (w przestrzeni 7-wymiarowej). Dla hipersfer o wymiarach n > 6 {\displaystyle n>6} ich rozmiar zaczyna maleć i zmierza do zera, gdy liczba wymiarów rośnie do nieskończoności

lim n S n = 0. {\displaystyle \lim _{n\to \infty }S_{n}=0.}

Wymiary ułamkowe

 Osobny artykuł: miara Hausdorffa.

Wzory na S n {\displaystyle S_{n}} i V n {\displaystyle V_{n}} można zastosować dla dowolnych liczb rzeczywistych n 0 , {\displaystyle n\geqslant 0,} w których istnieje uzasadnienie poszukiwania powierzchni sfery lub objętości kuli, gdy n {\displaystyle n} nie jest dodatnią liczbą całkowitą.

Obszar w przestrzeni x {\displaystyle x} -wymiarowej jako funkcja ciągła x {\displaystyle x}
Powierzchnia jednostkowej sfery ( x 1 ) {\displaystyle (x-1)} -wymiarowej
Objętość jednostkowej kuli x {\displaystyle x} -wymiarowej

Współrzędne hipersferyczne

Analogicznie do współrzędnych sferycznych, w euklidesowej przestrzeni trójwymiarowej definiuje się system współrzędnych hipersferycznych dla dowolnej przestrzeni n {\displaystyle n} -wymiarowej, w których składowymi są promień r {\displaystyle r} i ( n 1 ) {\displaystyle (n-1)} współrzędnych kątowych ϕ 1 , ϕ 2 , , ϕ n 1 , {\displaystyle \phi _{1},\phi _{2},\dots ,\phi _{n-1},} gdzie ϕ n 1 {\displaystyle \phi _{n-1}} zawiera się w przedziale [ 0 , 2 π ) , {\displaystyle [0,2\pi ),} a pozostałe współrzędne kątowe w przedziale [ 0 , π ] . {\displaystyle [0,\pi ].}

Jeśli przez x i {\displaystyle x_{i}} oznaczy się współrzędne kartezjańskie, to ich wartości można wyznaczyć jako:

x 1 = r cos ( ϕ 1 ) , {\displaystyle x_{1}=r\cos(\phi _{1}),}
x 2 = r sin ( ϕ 1 ) cos ( ϕ 2 ) , {\displaystyle x_{2}=r\sin(\phi _{1})\cos(\phi _{2}),}
x 3 = r sin ( ϕ 1 ) sin ( ϕ 2 ) cos ( ϕ 3 ) , {\displaystyle x_{3}=r\sin(\phi _{1})\sin(\phi _{2})\cos(\phi _{3}),}
{\displaystyle {}\,\,\,\vdots }
x n 1 = r sin ( ϕ 1 ) sin ( ϕ n 2 ) cos ( ϕ n 1 ) , {\displaystyle x_{n-1}=r\sin(\phi _{1})\ldots \sin(\phi _{n-2})\cos(\phi _{n-1}),}
x n = r sin ( ϕ 1 ) sin ( ϕ n 2 ) sin ( ϕ n 1 ) . {\displaystyle x_{n}=r\sin(\phi _{1})\ldots \sin(\phi _{n-2})\sin(\phi _{n-1}).}

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • KarolK. Gryszka KarolK., Anomalie kul i kostek, „Delta”, październik 2018 [dostęp 2018-11-25] .
  • ZacharyZ. Treisman ZacharyZ., A young person’s guide to the Hopf fibration, „arXiv”, 9 sierpnia 2009, arXiv:0908.1205 .

Linki zewnętrzne

  • Exploring Hyperspace with the Geometric Product (ang.)
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Hypersphere, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.).
Kontrola autorytatywna (zbiór niewypukły):
  • GND: 4182221-3
  • Catalana: 0114498