Horská chata Gírová

Chata Gírová
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Pasmo

Międzygórze Jabłonkowsko-Koniakowskie, Karpaty

Wysokość

790 m n.p.m.

Data otwarcia

16 października 1932

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Chata Gírová”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Chata Gírová”
Ziemia49°31′46,596″N 18°48′01,544″E/49,529610 18,800429
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Chata Gírovágórskie schronisko turystyczne w Czechach położone na wysokości 790 m n.p.m. pod szczytem Girowej na terenie Międzygórza Jabłonkowsko-Koniakowskiego.

Historia

Obiekt został wybudowany przez oddziału Klubu Czechosłowackich Turystów (KČST) z Karwiny według projektu Václava Kadleca[1][2][3]. Po uzyskaniu w 1931 roku szeregu pozwoleń prace rozpoczęto wiosną 1932 roku. Kamień węgielny wmurowano 17 czerwca, choć wówczas zasadnicza część budynku już stała[3]. Otwarcie dla ruchu turystycznego nastąpiło bądź to 9 lipca[4], bądź też 16 października 1932[5]. Pierwotnie schronisko nosiło nazwę „Dorazilova chata” na cześć dr. Leopolda Dorazila – budowniczego schroniska[1][5].

Po zajęciu Zaolzia przez Polskę w 1938 r. do września 1939 r. obiektem zarządzało Polskie Towarzystwo Tatrzańskie (Koło w Karwinie Oddziału w Cieszynie)[4][6]. Gospodarzem został wówczas Franciszek Schulhauser wraz z żoną Stefanią, którzy prowadzili schronisko aż do roku 1967[3]. W 1939 roku oferowało 40 miejsc noclegowych[7]. W latach II wojny światowej znajdowało się w gestii niemieckiej organizacji Beskidenverein[3], a pod koniec działań zbrojnych zostało zajęte przez Wehrmacht[3]. Bezpośrednio po zakończeniu wojny budynek wrócił w ręce KČST, jednak Klub został zlikwidowany 1948 roku, a jego majątek zncjonalizowano. Następnie obiekt stanowił własność szeregu podmiotów: kopalni z Karwiny, zakładów przemysłowych Elektromontážní závody Praha, przedsiębiorstw Potraviny Karviná, Vlet, przedsiębiorstwa państwowego Restaurace a jídelny, stowarzyszenia Sokol oraz Czechosłowackiego Związku Wychowania Fizycznego i Sportu (ČSTV). W tych latach dostęp do obiektu był ograniczony[3][5][8]. W 1966 podawano, że schronisko znajduje się w dobrym stanie technicznym. Odwiedzającym udostępniano wóczas dwa pokoje dwuosobowe oraz dwie sale wieloosobowe (łącznie 35 łóżek). Obiekt był zelektryfikowany i posiadał połączenie telefoniczne[2].

Po 1992 r. reaktywowany Oddział Klubu Czeskich Turystów z Karwiny, jako następca prawny po dawnym KČST, podjął na drodze sądowej działania zmierzające do odzyskania obiektu[8]. Od 1993 r. schronisko stało się ponownie dostępne dla ruchu turystycznego, dysponując noclegami, wyżywieniem i bufetem dla odwiedzających[3][5]. W 1996 r. jego prowadzenie objęli Jana i Antonín Sikorowie, zaś w 2022 obiekt nabyła rodzina Malyjurków[3].

W 2012 schronisko obchodziło 80-lecie swojego istnienia[1].

Warunki pobytu

Schronisko oferuje 51 miejsc noclegowych w pokojach 2-, 3-, 4- i 6-osobowych (25 w budynku głównym, 26 w obiekcie sąsiednim). Prowadzi również wyżywienie (jadalnia na 25 miejsc).

Szlaki turystyczne

Szlak czerwony Mosty koło JabłonkowaHorská chata Studeničné – Chata Gírová – Komorowski Groń – Bukowiec
Szlak zielony Barzyny – Chata Gírová – Jabłonków[9]

Przypisy

  1. a b c BřetislavB. Boháč BřetislavB., Turisté se setkali na Girové, aby oslavili 80 let od vzniku zdejší chaty, www.novinky.cz, 1 października 2012 [zarchiwizowane 2012-10-03]  (cz.).
  2. a b JaroslavJ. Bražina JaroslavJ., Navštivte beskydské chaty : Velký Polom - Ropička - Kozubová - Gírová - Čantorie - Ostrý, „Těšínsko”, 9 (3), Czeski Cieszyn: Vlastivědný ústav okresu Karviná, 1966, s. 42  (cz.).
  3. a b c d e f g h Historie Chaty Gírová [online], Chata Girová [dostęp 2024-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2024-05-11]  (cz.).
  4. a b RyszardR. Bogdziewicz RyszardR., Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 139, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813  (pol.).
  5. a b c d JanJ. Sládek JanJ., Tentokrát na východ, „Turista” (4/2012), Klub Czeskich Turystów, 2 maja 2012, s. 57–59, ISSN 0139-5467  (cz.).
  6. MirosławM. Barański MirosławM., Beskid Śląski. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2019, s. 271, ISBN 978-83-8122-015-6 .
  7. JulianJ. Żukowski JulianJ., Polskie schroniska turystyczne w zachodniej części Beskidów śląskich, KazimierzK. Pawlewski (red.), „Wiadomości Ziem Górskich” (7), Związek Ziem Górskich, 1 lipca 1939, s. 19  (pol.).
  8. a b PiotrP. Nowicki PiotrP., Beskid Śląsko-Morawski. Przewodnik turystyczny, seria „Góry za miedzą”, Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1979, s. 258–259, ISBN 83-7005-387-4 .
  9. Beskid Śląski – Mapa online. www.beskidslaski.pl, 2012. [dostęp 2018-08-24]. (pol.).

Bibliografia

  • Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik (wersja online), s. 273. books.google.pl. [dostęp 2018-08-24]. (pol.).
  • p
  • d
  • e
Schroniska i inne obiekty turystyczne w Beskidach
Obiekty istniejące
Beskid Morawsko-Śląski
na terenie Czech
na terenie Słowacji
Beskid Śląski
na terenie Polski
na terenie Czech
Beskid Mały
Beskid Żywiecki
na terenie Polski
na terenie Słowacji
Beskid Makowski
Beskid Wyspowy
Gorce
Beskid Sądecki
Beskid Niski
Bieszczady
Obiekty nieistniejące
Beskid Morawsko-Śląski
Beskid Śląski
na terenie Polski
na terenie Czech
  • Bojkova chata
  • Halamova útulna
  • Lomosíkova chata
Beskid Mały
Beskid Żywiecki
Kotlina Rabczańska
Gorce
Beskid Sądecki
Beskid Niski
Bieszczady
Góry Sanocko-Turczańskie
  1. słowacka część Beskidu Żywieckiego – Oravské Beskydy