Ivan Dias

Kardynał prezbiter

Servus
Sługa

Kraj działania

Indie

Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1936
Mumbaj

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 2017
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów

Okres sprawowania

2006–2011

Arcybiskup Bombaju

Okres sprawowania

1997-2006

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 grudnia 1958

Nominacja biskupia

8 maja 1982

Sakra biskupia

19 czerwca 1982

Kreacja kardynalska

21 lutego 2001
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Spirito Santo alla Ferratella

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

19 czerwca 1982

Miejscowość

Rzym

Miejsce

Bazylika św. Piotra na Watykanie

Konsekrator

Agostino Casaroli

Współkonsekratorzy

Achille Silvestrini
Duraisamy Simon Lourdusamy

Konsekrowani biskupi
Oswald Gracias	16 września 1997
Percival Joseph Fernandez	21 kwietnia 2001
Agnelo Rufino Gracias	21 kwietnia 2001
George Antonysamy	21 września 2005
António Francisco Jaca	22 lipca 2007
Yves Monot	7 września 2008

Współkonsekrowani biskupi
James Kim Ji-seok	14 stycznia 1991
Godfrey de Rozario	28 grudnia 1997
James Green	6 września 2006
Bernardito Auza	3 lipca 2008
Piergiuseppe Vacchelli	3 lipca 2008

Ivan Dias (ur. 14 kwietnia 1936 w Mumbaju, zm. 19 czerwca 2017 w Rzymie) – indyjski duchowny katolicki, dyplomata watykański, arcybiskup Bombaju, kardynał Kościoła rzymskokatolickiego, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Życiorys

Jego rodzice, Carlo Nazaro Dias i Maria Martins Dias, pochodzili z miasta Goa, które wówczas należało do Portugalii. Matka nauczyła go portugalskiego. Studiował w seminarium w Bombaju, w Bombaju także przyjął święcenia kapłańskie 8 grudnia 1958 z rąk kardynała Valeriana Graciasa (ówczesnego arcybiskupa Bombaju). Pracował jako duszpasterz w archidiecezji Bombaj, następnie kontynuował studia w Rzymie w latach 1961-1964; na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim obronił doktorat z prawa kanonicznego, ukończył również watykańską szkołę dyplomatyczną - Papieską Akademię Duchowną. W 1964 został obdarzony tytułem papieskiego tajnego szambelana, w tym samym roku podjął pracę w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej. Jako członek personelu Sekretariatu Stanu brał udział w przygotowaniach wizyty papieża Pawła VI na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Bombaju. W latach 1965-1973 pełnił funkcję sekretarza w kilku nuncjaturach - w Danii, Szwecji, Norwegii, Islandii, Finlandii, Indonezji, Madagaskarze, Reunion, Komorach i Mauritiusie. Przez kolejne dziewięć lat był szefem sekcji Sekretariatu Stanu ds. ZSRR, krajów socjalistycznych (w tym Polski) oraz afrykańskich.

8 maja 1982 został mianowany pronuncjuszem w Ghanie, Togo i Beninie, z tytularną stolicą arcybiskupią Rusubisir; sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie 19 czerwca 1982 kardynał Agostino Casaroli, sekretarz stanu. W czerwcu 1987 arcybiskup Dias został nuncjuszem w Korei, w październiku 1991 nuncjuszem w Albanii; w latach 1992-1996 pełnił funkcję administratora apostolskiego południowej Albanii. 8 listopada 1996 przeszedł na stolicę arcybiskupią Bombaju. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, na X sesji zwykłej Synodu jesienią 2001 był jednym z prezydentów-delegatów. Począwszy od 2000 był pomysłodawcą i inicjatorem stawiania pomników dzieciom – ofiarom aborcji^[1].

21 lutego 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł Spirito Santo alla Ferratella^[2]. W latach 2001-2011 był członkiem Rady Kardynalskiej ds. badania Ekonomicznych i Organizacyjnych Problemów Stolicy Świętej. W maju 2006 został mianowany prefektem Kongregacji Ewangelizowania Narodów w Kurii Rzymskiej, zastępując kardynała Crescenzio Sepe^[3].

Nazwisko kardynała Diasa wymieniane było w gronie potencjalnych następców Jana Pawła II na konklawe 2005. Jego wieloletnia służba dyplomatyczna może być kluczem do wyjaśnienia, dlaczego ma poglądy zbliżone do watykańskich konserwatystów, nie zaś do reformatorów, którzy pojawili się w Kościele katolickim w Azji. Zna biegle portugalski, hindi, angielski, włoski, hiszpański i francuski.

10 maja 2011 w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego (75 lat) papież przyjął rezygnację kardynała z pełnionego stanowiska. Jego następcą został abp Fernando Filoni^[4].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 14 kwietnia 2016 skończył 80 lat i stracił prawo do udziału w konklawe.

Zmarł 19 czerwca 2017 w Rzymie^[5].

Przypisy

↑ KAI, Pomniki upamiętniające ofiary aborcji, w: Sprawy Rodziny, nr 74/2/2006, 136-137, ISSN 1427-6003
↑ CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DI QUARANTADUE NUOVI CARDINALI E LA PUBBLICAZIONE DEI DUE RISERVATI "IN PECTORE", 21.02.2001. vatican.va, 2001-02-21. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
↑ NOMINA DEL PREFETTO DELLA CONGREGAZIONE PER L’EVANGELIZZAZIONE DEI POPOLI. vatican.va, 2006-05-20. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
↑ RINUNCIA DEL PREFETTO DELLA CONGREGAZIONE PER L’EVANGELIZZAZIONE DEI POPOLI E NOMINA DEL NUOVO PREFETTO. vatican.va, 2011-05-10. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
↑ Cardinal Ivan Dias, former Archbishop of Mumbai, passes away. financialexpress.com. [dostęp 2017-06-19]. (ang.).

Bibliografia

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)].
Kardynał Ivan Dias - indyjski obywatel świata (materiały w serwisie Kosciol.pl)
Ivan Dias [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-07-20] (ang.).

Nuncjusze apostolscy w Ghanie

Girolamo Prigione (1973–1976)
Giuseppe Ferraioli (1976–1981)
Ivan Dias (1982–1987)
Giuseppe Bertello (1987–1991)
Abraham Kattumana (1991–1992)
André Dupuy (1993–2000)
George Kocherry (2000–2007)
Léon Kalenga Badikebele (2008–2013)
Jean-Marie Speich (2013–2019)
Henryk Jagodziński (od 2020)

Nuncjusze apostolscy w Beninie

Giovanni Mariani (1972–1973)
Bruno Wüstenberg (1973–1979)
Giuseppe Ferraioli (1979–1981)
Ivan Dias (1982–1987)
Giuseppe Bertello (1987–1991)
Abraham Kattumana (1991–1992)
André Dupuy (1993–1999)
Pierre Nguyễn Văn Tốt (2002–2005)
Michael August Blume SVD (2005–2013)
Brian Udaigwe (2013–2020)
Mark Miles (od 2021)

Nuncjusze apostolscy w Albanii

Delegaci apostolscy	Ernesto Cozzi (1920–1926) Giovanni Battista della Pietra (1927–1934) Ildebrando Antoniutti (1936–1938) Leone Giovanni Battista Nigris (1938–1945)
Nuncjusze apostolscy	Ivan Dias (1991–1996) John Bulaitis (1997–2008) Ramiro Moliner Inglés (2008–2016) Charles Brown (2017–2020) Luigi Bonazzi (od 2020)

Biskupi Bombaju

George Porter (1886–1889)
Theodore Dalhoff (1891–1906)
Ermanno Jürgens (1907–1916)
Alban Goodier (1919–1926)
Gioacchino Lima (1928–1936)
Thomas Roberts (1937–1950)
Valerian Gracias (1950–1978)
Simon Pimenta (1978–1996)
Ivan Dias (1996–2006)
Oswald Gracias (od 2006)

Prefekci Kongregacji Ewangelizacji Narodów

Antonio Maria Sauli (1622)
Ludovico Ludovisi (1622–1632)
Antonio Barberini (1632–1645)
Luigi Capponi (1645–1649)
Antonio Barberini (1649–1671)
Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1698)
Carlo Barberini (1698–1704)
Giuseppe Sacripante (1704–1727)
Vincenzo Petra (1727–1747)
Silvio Valenti Gonzaga (1747–1756)
Giuseppe Spinelli (1756–1763)
Giuseppe Maria Castelli (1763–1780)
Leonardo Antonelli (1780–1795)
Hyacinthe Sigismond Gerdil (1795–1802)
Stefano Borgia (1798–1800, 1802–1804)
Antonio Dugnani (1804–1805)
Michele di Pietro (1805–1814)
Lorenzo Litta (1814–1818)
Francesco Luigi Fontana (1818–1822)
Ercole Consalvi (1822–1824, 1824)
Giulio Maria della Somaglia (1824–1826)
Mauro Capellari (1826–1831)
Carlo Maria Pedicini (1831–1834)
Filippo Fransoni (1834–1856)
Alessandro Barnabò (1856–1874)
Alessandro Franchi (1874–1878)
Giovanni Simeoni (1878–1892)
Mieczysław Halka Ledóchowski (1892–1902)
Girolamo Maria Gotti (1902–1916)
Domenico Serafini (1916, 1916–1918)
Willem Marinus van Rossum (1918–1932)
Pietro Fumasoni Biondi (1933–1960)
Samuel Stritch (1958)
Grégoire-Pierre XV Agagianian (1958–1960, 1960–1970)
Agnelo Rossi (1970–1984)
Dermot J. Ryan (1984–1985)
Jozef Tomko (1985, 1985–2001)
Crescenzio Sepe (2001–2006)
Ivan Dias (2006–2011)
Fernando Filoni (2011–2019)
Luis Antonio Tagle (2019–2022)

Indyjscy kardynałowie

Zmarli kardynałowie	Valerian Gracias (1953) Joseph Parecattil (1969) Lawrence Picachy (1976) Simon Lourdusamy (1985) Antony Padiyara (1988) Simon Pimenta (1988) Ivan Dias (2001) Varkey Vithayathil (2001) Telesphore Toppo (2003)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Oswald Gracias (2007) George Alencherry (2012) Baselios Cleemis Thottunkal (2012) Filipe Neri Ferrão (2022) Anthony Poola (2022)

w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich

Nuncjusze apostolscy w Korei Południowej

Delegaci apostolscy	Patrick James Byrne MM (1949–1950) Egano Righi Lambertini (1957–1960) Saverio Zupi (1960–1962) Antonio del Giudice (1962–1963)
Nuncjusze apostolscy	Antonio del Giudice (1963–1967) Ippolito Rotoli (1967–1972) Luigi Dossena (1973–1978) Luciano Angeloni (1978–1982) Francesco Monterisi (1982–1987) Ivan Dias (1987–1991) John Bulaitis (1991–1997) Giovanni Battista Morandini (1997–2004) Emil Paul Tscherrig (2004–2008) Osvaldo Padilla (2016–2017) Alfred Xuereb (2018–2023) Giovanni Gaspari (od 2024)