Iwona Borowicka
 Iwona Borowicka z Januszem Żełobowskim, 1965 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1929 | ||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | Polska | ||
| Data i miejsce śmierci | 30 sierpnia 1984 | ||
| Typ głosu | sopran | ||
| Gatunki | opera | ||
| Zawód | śpiewaczka | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Iwona Borowicka z domu Grochulska[1] (ur. 6 marca 1929 w Łodzi, zm. 30 sierpnia 1984 w Krakowie) – polska śpiewaczka operowa, primadonna Operetki Krakowskiej.
Życiorys
Wykształcenie wokalne i muzyczne uzyskała w Łodzi, gdzie też po raz pierwszy wystąpiła na scenie operetkowej w „Baronie Cygańskim” J. Straussa, wcielając się w rolę Arseny. Właśnie w tej roli została odkryta przez Anatola Wrońskiego, organizującego w tym czasie Krakowską Operetkę. Za jego namową Iwona Borowicka przeprowadziła się w 1954 do Krakowa. Na deskach krakowskiej Operetki zadebiutowała w „Hrabinie Maricy” E. Kalmana[2].
W krakowskim teatrze wystąpiła w sumie w 37 partiach, zawsze ciesząc się dużym poklaskiem u widowni, jak i bardzo pozytywnymi recenzjami[3].
Iwona Borowicka zmarła po rocznej walce z chorobą nowotworową[1]. 7 września 1984 została pochowana w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXIX pas A-II-16)[4].
Życie prywatne
Córka Jana Grochulskiego i Katarzyny z Bobrów. 5 stycznia 1948 wyszła za mąż za pianistę Józefa Borowickiego, z którym miała syna Ryszarda[1].
Odznaczenia
Źródło: Encyklopedia Krakowa[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złota Odznaka m. Krakowa
Upamiętnienie
- Jej imieniem została nazwana jedna z ulic w Krakowie (dawny początkowy fragment ulicy Mogilskiej), przy której stoi obecnie gmach Opery Krakowskiej.
- Rok 2004 ogłoszono rokiem Iwony Borowickiej[2].
- W Krakowie organizowany jest co dwa lata Międzynarodowy Festiwal Operetkowo-Musicalowy, w latach 2004–2020 pod nazwą Ogólnopolski Konkurs Wykonawstwa Muzyki Operetkowej i Musicalowej im. Iwony Borowickiej)[6][2].
- W 2019 roku, w Krakowie na kamienicy przy ul Długiej 55, gdzie mieszkała, odsłonięto tablicę pamiątkową.
Przypisy
- ↑ a b c Jacek Chodorowski (oprac.), Iwona Borowicka. Legenda sceny operetkowej (w dokumentach, faktach, recenzjach, opiniach), Fundacja Pomocy Artystom Polskim Czardasz, Kraków, 2010, ISBN 978-83-7490-348-6
- ↑ a b c Rok Iwony Borowickiej. czardasz.org.pl
- ↑ Iwona Borowicka – postać i legenda. e-teatr.pl. [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Iwona Borowicka. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-30].
- ↑ Encyklopedia Krakowa, Wyd. Naukowe PWN, s. 79, Warszawa-Kraków 2000 [dostęp 2018-11-15].
- ↑ Międzynarodowy Festiwal Operetkowo-Musicalowy. oficjalna strona [dostęp 2022-08-12]
Linki zewnętrzne
- Iwona Borowicka. czardasz.org.pl
- Iwona Borowicka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08] .
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ETP: 5016
