Język mandżurski

ᠮᠠᠨᠵᡠ
ᡤᡳᠰᡠᠨ, manju gisun

Obszar	Chiny
Liczba mówiących	20 osób (2007)[1]
Pismo/alfabet	mandżurskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki ałtajskie (?) Języki tungusko-mandżurskie Język mandżurski
Status oficjalny
Ethnologue	8b prawie wymarły↗
Kody języka
ISO 639-2	mnc
ISO 639-3	mnc
IETF	mnc
Glottolog	manc1252
Ethnologue	mnc
Linguist List	mnc
WALS	mnc
SIL	mnc
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Słownik języka mandżurskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W Inkubatorze znajduje się testowa wersja Wikipedii w języku mandżurskim

Język mandżurski – język z grupy tungusko-mandżurskiej, którym posługują się nieliczni przedstawiciele Mandżurów zamieszkujących północno-wschodnie Chiny (Mandżurię). Literatura, wzorowana na chińskiej, a zapisywana pismem mandżurskim, opartym na piśmie mongolskim, powstawała już od XVII w. Język mandżurski zagrożony jest wymarciem ze względu na daleko posuniętą sinizację Mandżurów. Na przełomie lat 80. i 90. niecałe 200 osób posługiwało się jeszcze tym językiem^[2]. Liczba mówiących w 2007 roku wyniosła 20 osób^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Tulisow, Język mandżurski, «Języki Azji i Afryki», Dialog, Warszawa, 2000, 192 s.
• Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).

Linki zewnętrzne

• Mandżurski jako język wymierający. atimes.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-12)].
• Testowa Wikipedia w języku mandżurskim