Jan Kurczab

Jan Kurczab, pierwotnie Arnold Zimentstark^[1] (ur. 30 stycznia 1907 w Krakowie, zm. 13 października 1969 tamże) – polski pisarz, reżyser, dramaturg, publicysta, autor nowel, powieści obyczajowych oraz dla młodzieży, działacz społeczny, z wykształcenia inżynier chemii.

Życiorys

Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Jakuba Zimentstarka i Pauliny z domu Groner. Ukończył chemię na Politechnice Czeskiej w Pradze. W swoim wyuczonym zawodzie pracował do 1949.

Od 1950 członek Związku Literatów Polskich. Główny założyciel amatorskiego zespołu teatralnego Nurt w Nowej Hucie.

W lutym 1953 wraz z innymi 52 osobistościami świata kultury podpisał tzw. Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego.

Życie prywatne

Od 1933 żonaty z Janiną Liebling (1908-2008), z którą miał dwie córki: Aleksandrę (ur. 1940) i Krystynę (ur. 1954).

Twórczość

• Nurt. Opowieść o pewnym teatrze, (Kraków, Wydaw. Literackie, 1955).
• Martwe dusze M. Gogola (opracowanie dramaturg. tekstu z A. Kowalczykiem, reż. W. Hańcza, Teatr Polski Warszawa, premiera 11 V1969)
• Kronika serdeczna, (Kraków, Wydaw. Literackie, 1963).

Upamiętnienie

• Jego imię nosi ulica w Krakowie, przechodząca przez osiedla Bieżanów-Prokocim w dzielnicy Podgórze (^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Małopolska Biblioteka Cyfrowa
• Jan Kurczab, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-10] .