Joe Corona

Pełne imię i nazwisko

Joe Benny Corona Crespín

Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1990
Los Angeles

Wzrost

176 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe

Klub

Tijuana

Numer w klubie

Kariera juniorska

Lata	Klub
2006–2008	Nomads SC
2008	San Diego State Aztecs
2009–2010	Tijuana

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
2010–2019	Tijuana	185	(12)
2015	→ Veracruz (wyp.)	9	(0)
2016	→ Dorados (wyp.)	29	(0)
2018	→ América (wyp.)	26	(0)
2019–2020	Los Angeles Galaxy	47	(2)
2021–2022	Houston Dynamo	30	(0)
2022	→ GIF Sundsvall (wyp.)	25	(0)
2023	San Diego Loyal	32	(4)
2024–	Tijuana	4	(1)
	W sumie:	387	(19)

Kariera reprezentacyjna^[b]

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
2012	Stany Zjednoczone U-23	3	(4)
2012–2018	Stany Zjednoczone	23	(3)
	W sumie:	26	(7)

↑ Aktualne na: 5 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
↑ Aktualne na: 5 marca 2024.

Dorobek medalowy

Złoty Puchar CONCACAF
złoto	Stany Zjednoczone 2013
złoto	Stany Zjednoczone 2017

Multimedia w Wikimedia Commons

Joe Benny Corona Crespín (ur. 9 lipca 1990 w Los Angeles) – amerykański piłkarz pochodzenia meksykańskiego i salwadorskiego występujący na pozycji środkowego pomocnika, reprezentant Stanów Zjednoczonych, od 2024 roku zawodnik meksykańskiej Tijuany.

Kariera klubowa

Corona, syn Meksykanina i Salwadorki, urodził się w Los Angeles, zaś wychowywał się w metropolii tworzonej przez kalifornijskie miasta Tijuana i San Diego, po obu stronach meksykańsko-amerykańskiej granicy. Jako nastolatek trenował w akademii młodzieżowej Nomads Soccer Club z San Diego (której wychowankami są również gracze tacy jak Marcelo Balboa, Frankie Hejduk czy Steve Cherundolo). Uczęszczał do szkoły średniej Streetwater High School, a następnie studiował na San Diego State University, gdzie przez kilka miesięcy występował w tamtejszej drużynie piłkarskiej San Diego State Aztecs. Tam był wyróżniającym się zawodnikiem uniwersyteckiej ekipy – w 2008 roku jako jej kapitan triumfował w akademickich rozgrywkach Mesa League, zostając wybranym najlepszym zawodnikiem ligi. We wrześniu 2009 podpisał profesjonalny kontrakt z lokalną meksykańską drużyną Club Tijuana.

Po upływie pół roku Corona został włączony przez szkoleniowca Juana Antonio Lunę do seniorskiej drużyny Tijuany (jako pierwszy wychowanek w historii klubu, któremu udała się ta sztuka), występującej wówczas w drugiej lidze meksykańskiej, w której zadebiutował w kwietniu 2010. Już kilka miesięcy później wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowym składzie i jako kluczowy pomocnik Tijuany wygrał z nią rozgrywki Liga de Ascenso w jesiennym sezonie Apertura 2010. Pół roku później, podczas wiosennego sezonu Clausura 2011, dotarł natomiast do finału drugiej ligi, zaś ogółem na koniec rozgrywek 2010/2011 wywalczył z ekipą Joaquína del Olmo historyczny awans do najwyższej klasy rozgrywkowej. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 23 lipca 2011 w przegranym 1:2 spotkaniu z Tijuaną, wówczas zdobywając również premierowego gola w historii występów Tijuany w pierwszej lidze. W sezonie Apertura 2012 jako jeden z podstawowych graczy Tijuany zdobył z nią premierowy tytuł mistrza Meksyku, jednak po tym sukcesie stopniowo tracił miejsce w pierwszym składzie.

Latem 2015 Corona udał się na wypożyczenie do ekipy Tiburones Rojos de Veracruz, gdzie spędził pół roku bez poważniejszych osiągnięć i głównie jako rezerwowy. Bezpośrednio po tym został wypożyczony po raz kolejny, tym razem do walczącego o utrzymanie w lidze zespołu Dorados de Sinaloa z miasta Culiacán, w ramach współpracy pomiędzy obydwoma klubami (Tijuana i Dorados posiadały wspólnego właściciela – Grupo Caliente).

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
2009/2010	Club Tijuana	Meksyk	Ascenso MX	3	0
2010/2011	Club Tijuana	Meksyk	Ascenso MX	39	6
2011/2012	Club Tijuana	Meksyk	Liga MX	29	4
2012/2013	Club Tijuana	Meksyk	Liga MX	32	0
2013/2014	Club Tijuana	Meksyk	Liga MX	21	0
2014/2015	Club Tijuana	Meksyk	Liga MX	28	0
2015/2016	Tiburones Rojos de Veracruz	Meksyk	Liga MX	9	0
2015/2016	Dorados de Sinaloa	Meksyk	Liga MX

Kariera reprezentacyjna

Corona, z racji pochodzenia rodziców i miejsca urodzenia, dysponuje potrójnym obywatelstwem, wobec czego był uprawniony do gry dla reprezentacji zarówno Stanów Zjednoczonych, jak i Meksyku oraz Salwadoru. W sierpniu 2011 został powołany przez Luisa Fernando Tenę do reprezentacji Meksyku U-23, przygotowującej się do występu na Igrzyskach Panamerykańskich w Guadalajarze, w której barwach rozegrał kilka nieoficjalnych spotkań towarzyskich. Niedługo potem zdecydował się jednak ostatecznie na występy dla kraju swojego urodzenia i w marcu 2012 znalazł się w ogłoszonym przez trenera Caleba Portera składzie reprezentacji Stanów Zjednoczonych U-23 na północnoamerykański turniej kwalifikacyjny do Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Tam pełnił rolę kluczowego zawodnika swojej ekipy; rozegrał wszystkie trzy spotkania w wyjściowym składzie, zdobywając cztery bramki – trzy w pojedynku z Kubą (6:0), zaś jedną z Salwadorem (3:3). Jego kadra z bilansem zwycięstwa, remisu i porażki zajęła jednak trzecie miejsce w grupie, nie awansując na olimpiadę.

W seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych Corona zadebiutował za kadencji selekcjonera Jürgena Klinsmanna, 26 maja 2012 w wygranym 5:1 meczu towarzyskim ze Szkocją. W 2013 roku został powołany na Złoty Puchar CONCACAF, podczas którego rozegrał pięć z sześciu możliwych spotkań (z czego cztery w pierwszym składzie), a 13 lipca w wygranym 4:1 meczu fazy grupowej z Kubą strzelił swojego premierową bramkę w pierwszej kadrze narodowej. Później wpisał się na listę strzelców jeszcze w ćwierćfinale z Salwadorem (5:1), zaś Amerykanie triumfowali wówczas w tych rozgrywkach po pokonaniu w finale Panamy (1:0). Występował również w udanych ostatecznie dla jego zespołu eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014, jednak wystąpił wówczas tylko w dwóch z szesnastu możliwych meczów i nie znalazł się w składzie Stanów Zjednoczonych na brazylijski mundial.

W 2015 roku Corona ponownie został powołany przez Klinsmanna na Złoty Puchar CONCACAF, kiedy to dołączył do zespołu w trakcie turnieju (po zakończeniu fazy grupowej) zastępując w składzie Alfredo Moralesa. Zanotował wówczas dwa z trzech meczów (jeden w wyjściowej jedenastce), natomiast jego reprezentacja spisała się gorzej niż przed dwoma laty – odpadła ze Złotego Pucharu w półfinale po porażce z Jamajką (1:2), zajmując ostatecznie czwarte miejsce w turnieju.