Joe Kleine

Joe Kleine

35, 53
środkowy
Pełne imię i nazwisko	Joseph William Kleine
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1962 Colorado Springs
Wzrost	213 cm
Masa ciała	123 kg
Kariera
Aktywność	1985–2000
Szkoła średnia	Slater (Slater, Missouri)
College	Notre Dame (1980–1981) Arkansas (1982–1985)
Draft	1985, numer: 6 Sacramento Kings
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1985–1989 Sacramento Kings 1989–1993 Boston Celtics 1993–1997 Phoenix Suns 1997 Los Angeles Lakers 1997 New Jersey Nets 1997–1999 Chicago Bulls 1999 Phoenix Suns 1999–2000 Portland Trail Blazers
Kariera trenerska Lata Drużyna od 2007 Arkansas–Little Rock Trojans (asystent)
Dorobek medalowy Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Los Angeles 1984 Koszykówka Mistrzostwa świata srebro Kolumbia 1982 koszykówka

Joseph William Kleine (ur. 4 stycznia 1962 w Colorado Springs) – amerykański koszykarz, środkowy, mistrz NBA z 1998 roku oraz olimpijski z Los Angeles, trener.

W 1980 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American^[1].

Klein rozpoczął swoją karierę akademicką na uczelni Notre Dame. Po roku przeniósł się do Arkansas, gdzie zgodnie z przepisanymi transferowymi nie mógł występować podczas rozgrywek 1981/82. W sierpniu 1982 wystąpił na mistrzostwach świata w barwach kadry narodowej USA, z którą wywalczył srebrny medal. Nieco wcześniej wywalczył także srebro podczas turnieju World’s Fair, rozegranego w amerykańskim Knoxville. Dwa lata później sięgnął po złoto igrzysk olimpijskich w Los Angeles u boku późniejszych członków Koszykarskiej Galerii Sław – Michaela Jordana, Patricka Ewinga oraz Chrisa Mullina.

Do NBA trafił w drafcie 1985, wybrany z numerem 6 przez Sacramento Kings. W Sacramento spędził trzy i pół roku po czy został wytransferowany wraz z Edem Pinckneyem bo Bostonu w zamian za Danny Ainge'a i Brada Lohausa. Był to najbardziej udany pod względem indywidualnych statystyk okres w jego karierze^[2]. Cztery i pół roku później znalazł się w Phoenix, gdzie zasilił szeregi Suns^[2].

W trakcie sezonu 1996/97 wysłano go wraz z Robertem Horry do Lakers. Do Arizony powędrowali natomiast Cedric Ceballos oraz Rumeal Robinson^[2]. W Los Angeles zdołał rozegrać zaledwie 8 spotkań, po czym odesłano go do New Jersey wraz z wyborami pierwszej (Anthony Parker) oraz drugiej (George McCloud) rundy draftu 1997 roku. Kolejne rozgrywki rozpoczął w składzie obrońców tytułu mistrzowskiego – Chicago Bulls, którzy sięgnęli w tamtym sezonie po drugi w historii klubu tzw. three-peat. Dzięki temu Kleine zdobył w końcu upragnione mistrzostwo NBA^[3].

W styczniu 1999 roku Kleine powrócił na krótko w szeregi Suns. Przed rozpoczęciem nowego sezonu (1999/2000) związał się z Portland Trail Blazers, z którymi rozegrał notabene zaledwie 7 spotkań. 31 sierpnia 2000 roku został wymieniony wraz z Jermaine’em O’Nealem do Indiany za Dale’a Davisa^[2]. Nie było mu jednak dane rozegrać ani jednego spotkania w nowym klubie, ponieważ został zwolniony już pod koniec września. W ten sposób zakończył swoją zawodową karierę. Wystąpił w 1965 spotkaniach, notując średnie 4,8 punktu, 4,1 zbiórki przy wysokiej 79,4% skuteczności rzutów wolnych, co jest rzadkością wśród klasycznych środkowych^[2].

Po zakończeniu kariery zawodniczej trenował przez jakiś czas zespoły AAU oraz szkół średnich w Little Rock. W 2004 został asystentem trenera USA South Team podczas festiwalu olimpijskiego w Colorado Springs, podobnie jak i podczas spotkania gwiazd do lat 18 USA vs. Europe Hoop Summit w San Antonio. Pracował także jako analityk spotkań akademickich uczelni z Arkansas. Następnie w 2007 roku został zatrudniony na stanowisku asystenta trenera w University of Arkansas^[4].

W 1996 wystąpił w filmie Eddie^[5].

Osiągnięcia

Stan na podstawie^[6], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik:
  • rozgrywek Sweet 16 turnieju NCAA (1981, 1983)
  • turnieju NCAA (1981, 1983–1985)
• Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju:
  • konferencji Southwest (SWC – 1985)
  • Great Alaska Shootout (1984)
• Laureat nagrody – 2001 SEC Legend^[7]

NBA

• Mistrz NBA (1998)^[8]
• Zwycięzca turnieju McDonalda (1997)

Reprezentacja

• Mistrz olimpijski (1984)^[9]
• Wicemistrz:
  • świata (1982)^[10]
  • turnieju World’s Fair Tournament w Knoxville (1982)

Przypisy