Karin Wolff

Karin Wolff (ur. 1947 lub 1948 we Frankfurcie nad Odrą, zm. 29 lipca 2018 tamże) – niemiecka tłumaczka literatury polskiej.

Życiorys

Po maturze ze względu na mieszczańskie pochodzenie nie została przyjęta na studia^[1]. Rozpoczęła więc pracę w fabryce mebli, gdzie nabawiła się choroby kręgosłupa. Zmuszona była przerwać pracę i uzyskała zgodę na rozpoczęcie studiów teologii ewangelickiej w Berlinie. Po złożeniu egzaminu przebywała przez 14 tygodni w klinice ortopedycznej, w trakcie leczenia opanowała samodzielnie podstawy języka polskiego. Egzamin z języka polskiego złożyła w Domu Kultury Polskiej w Berlinie. Mimo ukończonych studiów teologicznych, była ze względów zdrowotnych niezdolna do pracy w charakterze pastora. Zarabiała więc na życie jako lektorka w wydawnictwie ewangelickim, a także zajęła się tłumaczeniem literatury polskiej na język niemiecki.

Wspierała także opozycję solidarnościową w Polsce, w czasie swoich podróży do Warszawy i Gdańska przewoziła nielegalnie materiały i wydawnictwa. Używając pseudonimu „Czarny kot”, tłumaczyła uchwały i odezwy polskiej opozycji^[1]. Była obserwowana i namawiana do współpracy przez Stasi. W 2010 roku prezydent Bronisław Komorowski i Lech Wałęsa wręczyli jej za działalność Medal Wdzięczności Europejskiego Centrum Solidarności^[1]. Jest on przyznawany obcokrajowcom za pomoc Polsce w walce o wolność i demokrację^[2].

Od 2002 roku była organizatorką Salonu Literatury Polskiej we Frankfurcie nad Odrą, gdzie mieszkała, podczas którego prezentowała przekłady wybitnych polskich autorów^[3][4].

Odznaczona m.in. Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec i Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[5]. Została pochowana na głównym cmentarzu we Frankfurcie nad Odrą (Hauptfriedhof)^[1].

Tłumaczenia

Karin Wolff przetłumaczyła ponad 200 dzieł literackich z języka polskiego na język niemiecki^[6].

• Ludwik Jerzy Kern, Proszę słonia, 1972
• Maria Kownacka, Plastusiowy pamiętnik, 1972
• Krystyna Wituska, Na granicy życia i śmierci, 1973
• Jerzy Piechowski, Gwiazdy z Kraju Północy, 1974
• Jerzy Jan Piechowski, Trzecia pokusa, 1977
• Maria Kuncewiczowa, Gaj oliwny, 1978
• Andrzej Szczypiorski, Msza za miasto Arras, 1979
• Roman Brandstaetter, Krąg biblijny, 1975
• Julian Stryjkowski, Sen Azrila 1981
• Jan Twardowski, Geheimnis des Lächelns, 1981
• Roman Brandstaetter, Inne kwiatki świętego Franciszka z Asyżu 1981
• Roman Brandstaetter, Bardzo krótkie opowieści, 1982
• Roman Brandstaetter, Krąg biblijny, 1983
• Andrzej Stojowski, Tryumf Judyty, 1984
• Roman Brandstaetter, Prorok Jonasz, 1984
• Anna Kamieńska, Rękopis znaleziony we śnie wiersze, 1985
• Jan Dobraczyński, Bramy Lipska, 1985
• Jerzy Jan Piechowski, Dym czarnych świec, 1985
• Jerzy Ficowski, Gałązka z Drzewa Słońca, 1985
• Jerzy Ficowski, Odczytanie popiołów, wiersze, 1986
• Roman Brandstaetter, Walka Jakuba z Bogiem, 1989
• Leszek Prorok, Zapiski Psubrata
• Bronisława Wajs, Papusza, wiersze, 1992
• Helena Mniszkówna, Trędowata
• Władysław Szpilman, Pianista
• Karolina Lanckorońska, Wspomnienia wojenne
• Henryk Sienkiewicz, Wiry, 2005
• Gabriela Zapolska, Sezonowa miłość, 2008.

Przypisy