Kazimierz Sarnowicz
 | |||
 kapitan piechoty | |||
| Data i miejsce urodzenia | 29 listopada 1892 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9–11 kwietnia 1940 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1914–1937, 1939–1940 | ||
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | kierownik referatu | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Kazimierz Sarnowicz (ur. 29 listopada 1892 w Kutnie, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 29 listopada 1892 w Kutnie, w rodzinie Władysława i Anny z Olmów. Absolwent szkoły powszechnej w Wyrębach Siemienickich i prywatną szkołę średnią w Warszawie. Wstąpił do Legionów Polskich. Z 5 pułkiem piechoty przebył cały szlak bojowy. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie i Łomży.
Od 1918 roku w Wojsku Polskim. W czasie wojny z bolszewikami walczył w grupach: ppłk. Modelskiego, płk. Sikorskiego, mjr. Wisłockiego i batalionie alarmowym DOGen. Lublin.
Od 1921 roku był dowódcą szkoły podoficerskiej 2 Dywizji Piechoty Legionów. Po awansie na kapitana został przeniesiony do 23, a potem do 68 pułku piechoty. Następnie przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[1]. Służył w 5 batalionie granicznym, 1 Brygadzie Ochrony Pogranicza i 3 batalionie granicznym. 26 marca 1931 roku został przeniesiony z KOP do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego[2][3]. Z dniem 1 września 1932 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pszczyna na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[4]. W 1936 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodzisk Mazowiecki. W 1937 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
2 listopada 1939 został wysłany z kozielszczańskiego obozu jeńców wojennych, a dwa dni później przybył do obozu w Kozielsku[5]. Między 7, a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego (lista nr 015/2 z 5 kwietnia 1940)[5][6]. Między 9, a 11 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[5]. Ekshumowany przez Niemców 15 kwietnia 1943[5]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Był żonaty, miał troje dzieci: Jadwigę Krystynę (ur. 18 grudnia 1927), Włodzimierza Konstantego (ur. 5 stycznia 1930) i Jerzego Bolesława (ur. 6 sierpnia 1932).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6643
- Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932
- Krzyż Walecznych czterokrotnie
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 130, 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 123.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 44, 531.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
- ↑ a b c d Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 662.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 251.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
