Kokin wakashū

Kokin wakashū (jap. 古今和歌集; Zbiór poezji dawnej i współczesnej), w skrócie Kokinshū (jap. 古今集) – pochodząca z początku X wieku antologia arcydzieł japońskiej poezji dworskiej^[1].

Polecenie sporządzenia antologii wydał w 905 roku cesarz Daigo^[2][3][4]. Za jej skompilowanie odpowiedzialnych było czterech poetów: Ki no Tsurayuki, Ki no Tomonori, Ōshikōchi no Mitsune i Mibu no Tadamine^[2][3], którzy ukończyli swoją pracę około 913–914 roku^[3]. Ki no Tsurayuki jest także autorem przedmowy do zbioru w języku japońskim (kanajo), będącej zarazem ważnym studium literackim i apologią poezji w stylu waka^[2][3]. Drugą przedmowę, w języku chińskim (manajo), napisał Ki no Yoshimochi^[2].

Antologia podzielona jest na 20 ksiąg^[2][3] i zawiera 1111 wierszy^[4], głównie w formie tanka^[3]. W skład zbioru wchodzą utwory 122 autorów^[3]: tzw. Sześciu Mistrzów Poezji (Rokkasen) z końca IX wieku oraz samych kompilatorów antologii i ich współczesnych^[2]. Poezje ułożone są tematycznie według motywów przewodnich takich jak pory roku, natura, miłość, podróże, uczucia^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Poezja starojapońska. Pieśni. Wybór i opracowanie Agnieszka Żuławska-Umeda, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1984.
• KrzysztofK. Olszewski KrzysztofK., Ki no Tsurayuki, „Kanajo”, czyli przedmowa do „Kokinshū”, [w:] Japonica, tom XIII, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2000, DOI: 10.6084/m9.figshare.13550432.v1, ISSN 1232-5538, OCLC 749163699 [dostęp 2021-06-05] .???