Konstandinos Tsatsos

Konstandinos Tsatsos

Κωνσταντίνος Τσάτσος

Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1899 Ateny
Data i miejsce śmierci	8 października 1987 Ateny
Prezydent Republiki Greckiej
Okres	od 20 czerwca 1975 do 14 maja 1980
Przynależność polityczna	Nowa Demokracja
Poprzednik	Michail Stasinopulos
Następca	Konstandinos Karamanlis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Konstandinos Tsatsos (gr. Κωνσταντίνος Τσάτσος; ur. 1 lipca 1899 w Atenach, zm. 8 października 1987 tamże^[1]) – grecki prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, profesor, minister, deputowany, a w latach 1975–1980 prezydent Grecji.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Pracował początkowo w dyplomacji, kształcił się następnie na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1929 został wykładowcą szkoły prawa na macierzystej uczelni^[2]. W 1932 objął stanowisko profesorskie. Zajmował się też literaturą klasyczną i współczesną^[3]. W 1939 w okresie dyktatury Joanisa Metaksasa został aresztowany, deportowany na wyspę Skiros i zwolniony z uniwersytetu^[2][3]. W trakcie niemieckiej okupacji działał w ruchu oporu. W 1944 w obliczu zagrożenia aresztowaniem uciekł na Bliski Wschód^[2]. Był doradcą funkcjonującego na uchodźstwie rządu^[1]. Po wyzwoleniu powrócił na uczelnię^[3].

Zaangażował się wkrótce w działalność polityczną w ramach Partii Liberalnej. Między 1945 a 1949 oraz 1956 a 1963 obejmował liczne stanowiska ministerialne, był ministrem zabezpieczenia społecznego, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości, lotnictwa, prasy i informacji, spraw religijnych i edukacji, ministrem odpowiedzialnym za prezydium rządu. Był też m.in. wiceministrem do spraw koordynacji (1951). Wybierany na posła do greckiego parlamentu. Stał się bliskim współpracownikiem Konstandinosa Karamanlisa, w 1956 dołączył do założonej przez niego Narodowej Unii Radykalnej^[1][2][3].

W okresie junty czarnych pułkowników współpracował z przedsiębiorstwem wydawniczym i z Akademią Ateńską (od 1961 członek, później wiceprzewodniczący i przewodniczący tej instytucji)^[2][3]. Był aktywnym opozycjonistą wobec reżimu. Po jego upadku w 1974 brał udział w opracowaniu nowej konstytucji^[1]. W tym samym roku objął urząd ministra kultury^[3], a także uzyskał mandat posła do Parlamentu Hellenów I kadencji z listy Nowej Demokracji^[4]. W następnym roku wybrany na prezydenta Grecji^[2]. Urząd ten sprawował w okresie od czerwca 1975 do maja 1980^[5]. W ostatnich latach życia zajmował się działalnością dydaktyczną i publicystyczną^[1].

Życie prywatne

Był mężem Joany Tsatsu, siostry Jorgosa Seferisa^[2]. Miał dwie córki^[3].

Przypisy