Liczby dualne

Liczby dualne – wyrażenia postaci z = a + b ε , {\displaystyle z=a+b\varepsilon ,} gdzie a , b R {\displaystyle a,b\in \mathbb {R} } oraz ε 2 = 0 {\displaystyle \varepsilon ^{2}=0} ( ε {\displaystyle \varepsilon } jest nilpotentem).

Konstrukcja

Liczby dualne można ściśle zdefiniować jako zbiór par liczb rzeczywistych tj. R × R {\displaystyle \mathbb {R} \times \mathbb {R} } z następującymi dwoma działaniami:

( a , b ) ( c , d ) = ( a + c , b + d ) , {\displaystyle (a,b)\oplus (c,d)=(a+c,b+d),}
( a , b ) ( c , d ) = ( a c , a d + b c ) . {\displaystyle (a,b)\otimes (c,d)=(ac,ad+bc).}

Para ( 1 , 0 ) {\displaystyle (1,0)} jest elementem neutralnym mnożenia {\displaystyle \otimes } oraz ( 0 , 1 ) 2 = ( 0 , 0 ) . {\displaystyle (0,1)^{2}=(0,0).}

Jest to więc pierścień przemienny z jedynką i z dzielnikami zera[a]. Dzielniki zera mają tutaj postać ( 0 , b ) , b 0 , {\displaystyle (0,b),\quad b\neq 0,}   bowiem

( 0 , b ) ( 0 , b ) = ( 0 , 0 ) . {\displaystyle (0,b)\otimes (0,b)=(0,0).}

Ponieważ ( 1 , 0 ) {\displaystyle (1,0)} i ( 0 , 1 ) {\displaystyle (0,1)} są niewspółmierne, więc analogicznie do liczb zespolonych otrzymać można następującą postać kanoniczną:

( a , b ) = ( a , 0 ) + ( 0 , b ) = a + b ε {\displaystyle (a,b)=(a,0)+(0,b)=a+b\varepsilon } gdzie ε = ( 0 , 1 ) . {\displaystyle \varepsilon =(0,1).}

Dla liczby dualnej niebędącej dzielnikiem zera tj. c + d ε , c 0 {\displaystyle c+d\varepsilon ,\quad c\neq 0} istnieje odwrotność. Jej znajdowanie trochę przypomina proces znajdowania odwrotności liczb zespolonych – ułamek rozszerza się przez liczbę sprzężoną do mianownika:

( c + d ε ) 1 = 1 c + d ε = c d ε ( c + d ε ) ( c d ε ) = c d ε c 2 + c d ε c d ε d 2 ε 2 = c d ε c 2 + 0 = 1 c d c 2 ε . {\displaystyle (c+d\varepsilon )^{-1}={\frac {1}{c+d\varepsilon }}={\frac {c-d\varepsilon }{(c+d\varepsilon )(c-d\varepsilon )}}={\frac {c-d\varepsilon }{c^{2}+cd\varepsilon -cd\varepsilon -d^{2}\varepsilon ^{2}}}={\frac {c-d\varepsilon }{c^{2}+0}}={\frac {1}{c}}-{\frac {d}{c^{2}}}\varepsilon .}

Pierścień liczb dualnych można zanurzyć izomorficznie w pierścieniu macierzy stopnia 2:

a + b ε ( a b 0 a ) . {\displaystyle a+b\varepsilon \leftrightarrow {\begin{pmatrix}a&b\\0&a\end{pmatrix}}.}

w szczególności

ε ( 0 1 0 0 ) . {\displaystyle \varepsilon \leftrightarrow {\begin{pmatrix}0&1\\0&0\end{pmatrix}}.}

Różniczkowanie

Mając dany wielomian o współczynnikach rzeczywistych P ( x ) = p 0 + p 1 x + p 2 x 2 + + p n x n , {\displaystyle P(x)=p_{0}+p_{1}x+p_{2}x^{2}+\ldots +p_{n}x^{n},} można rozszerzyć jego dziedzinę do liczb dualnych. Łatwo dowieść, że P ( a + b ε ) = P ( a ) + b P ( a ) ε , {\displaystyle P(a+b\varepsilon )=P(a)+bP'(a)\varepsilon ,} gdzie P {\displaystyle P'} jest pochodną P . {\displaystyle P.}

Ta zależność pozwala określić elementarne funkcje przestępne na liczbach dualnych:

f ( a + b ε ) = f ( a ) + b f ( a ) ε . {\displaystyle f(a+b\varepsilon )=f(a)+bf'(a)\varepsilon .}

Zobacz też

Uwagi

  1. Z tego względu określenie „liczby dualne” jest nieco mylące – w algebrze najczęściej liczbami określa się jakieś podzbiory (podciała) ciała liczb zespolonych.

Linki zewnętrzne

  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Double and dual numbers (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org [dostęp 2024-04-05].
  • p
  • d
  • e
Główne rodzaje liczb
liczby tworzące zbiory
liczby tworzące klasy właściwe
powiązane pojęcia