Mahmud Tajmur

Mahmud Tajmur (ur. 1894 w Kairze, zm. 1973) – arabski pisarz, nowelista.

Był synem Ahmada Tajmura, i młodszym bratem pisarza Muhammada Tajmura. Wykształcenie zdobył w Kairze, następnie wyjechał do Francji, gdzie zapoznał się z literaturą europejską i francuską.

Po powrocie do kraju wiele czasu spędził na wsi aby potem tworzyć powieści w oparciu o tematykę życia na egipskiej wsi. Wiele z tych dzieł zostało w późniejszym okresie przetłumaczone na języki krajów europejskich (m.in. fr., ang., hiszp.). Kilka z nich ukazało się w języku polskim.

Członek Akademii Języka Arabskiego w Kairze i członek Akademii Arabskiej w Damaszku.

Twórczość

Tomy nowel

• 1925 – Asz-Szajch Dżum’a
• 1928 – Szajch Sajjid Abit
• 1930 – Al-hadżdż Szalabi

Dramaty

• 1942 – Al-Machba rakm 13 (Schron nr 13)
• 1953 – Al-Muzajjafun (Fałszerze)

Sztuki historyczne

• 1945 Hawa al-Chalida (Wieczna Ewa)
• 1945 Al-Jaum chamr (Dziś wino)

Komedie

• 1943 – Al-Maukib (Orszak)
• 1943 – Haflat szaj (Herbatka)
• 1943 – Chamsa wa chumajsa (Amulety)
• 1943 – Abu Szusza

Bibliografia

• J. Bielawski, K. Skarżyńska-Bocheńska, J. Jasińska, Nowa i współczesna literatura arabska 19 i 20 w. Literatura arabskiego Wschodu, Warszawa 1978, s. 428–436.
• J. Bielawski, Historia literatury arabskiej. Zarys, Warszawa 1968, s. 384–385.
• Mały słownik kultury świata arabskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1971