Michał Reicher

Michał Reicher

Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1888 Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 1973 Gdańsk
profesor nauk medycznych
Specjalność: anatomia i antropologia
Alma Mater	Uniwersytet Zuryski
Doktorat	1912
Profesura	1922
Polska Akademia Umiejętności
Status	członek korespondent
Doktor honoris causa Akademia Medyczna w Gdańsku – 1965
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski Uniwersytet Wileński Akademia Medyczna w Gdańsku
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Reicher, Michał Reicher-Sosnowski (ur. 17 listopada 1888 w Sosnowcu, zm. 31 sierpnia 1973 w Gdańsku) – polski anatom i antropolog pochodzenia żydowskiego; profesor zwyczajny dr nauk biologicznych. Współautor i kontynuator prac nad kompleksowym podręcznikiem Anatomia człowieka, rozpoczętych przez prof. dr. Adama Bochenka. Twórca działającego do dziś wileńskiego Collegium Anatomicum oraz jeden ze współtwórców Akademii Lekarskiej w Gdańsku.

Życiorys

Syn Stanisława Reichera i Marii Permuter^[1] (Perlmutter)^[2]. Po wydaleniu z Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Sosnowcu za działalność patriotyczną oraz udział w organizacji strajku szkolnego za co odznaczony został później honorową odznaką „Za Walkę o Szkołę Polską”, w 1907 roku zdał maturę w Warszawie (świadectwo maturalne wyrzucił do kosza i uciekł z domu). Do 1912 roku studiował antropologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu, uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji Untersuchungen über die Schädelform der alpenländischen und mongolischen Brachycephalen^[3]. Uczeń Georga Rugego i Otto Schlaginhaufena. W roku 1914 jako stypendysta wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore. W 1915 r. powrócił do kraju zostając asystentem, a potem uzyskując prosekturę w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1920 roku został mianowany kierownikiem katedry na Uniwersytecie w Wilnie, gdzie stworzył od podstaw Zakład Anatomii Prawidłowej. W krótkim czasie stał się czołową postacią na Uniwersytecie działając i tworząc wiele towarzystw naukowych. 0d 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1934 był dziekanem wydziału lekarskiego. Po wybuchu wojny został pozbawiony swojego stanowiska i rozpoczął tajne nauczanie młodzieży. W czasie okupacji pełnił obowiązki kierownika Studium Medycznego. Był żołnierzem Armii Krajowej, odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Swoją przedwojenną pracą naukową przyczynił się do ocalenia przed zagładą ludu Karaimów, których hitlerowcy niesłusznie uznali za Żydów i skazali na eksterminację.

Wilno opuścił w 1945 roku przyjmując wkrótce stanowisko kierownika katedry Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Gdańsku. Promotor 16 doktoratów i 7 przewodów habilitacyjnych. Po przejściu na emeryturę na stanowisku kierownika Zakładu Anatomii zastąpił go Wiesław Łasiński.

W kręgu jego zainteresowań badawczych pozostawała również prymatologia, m.in. utworzył Komisję Prymatologii przy Gdańskim Towarzystwie Naukowym^[4].

Pochowany został na warszawskich Powązkach (kwatera 73-5-21/22)^[5].

Kalendarium pracy naukowej

• 1912 – stopień doktora filozofii summa cum laude nadany przez Uniwersytet w Zurychu
• 1914 – stypendium w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore (USA)
• 1915 – asystentura, później prosektura w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego
• 1920 – kierownik Katedry Anatomii w Wilnie
• 1934 – dziekan Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego
• 1945 – kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej w Gdańsku
• 1946 – dziekan Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku
• 1947 – rektor Akademii Medycznej w Gdańsku^[6]
• 1949 – w uznaniu zasług naukowych wybrany na członka korespondenta Wydziału Lekarskiego Polskiej Akademii Umiejętności
• 1951 – członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego
• 1951 - członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego
• 1962 – odszedł na własne życzenie w stan spoczynku
• 1964 – członek honorowy Polskiego Towarzystwa Anatomicznego
• 1965 – doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku
• 1972 – członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Naukowego

Ważniejsze prace i publikacje

• 1932 – Sur les grupes sanguines des Caraimes de Wilno et de Troki – praca dotycząca podobieństwa antropologicznego Karaimów do ludów turko-tatarskich
• 1969 – The international organs in primates and their anhropogenetic significance
• od 1913 – Anatomia człowieka – współautor i kontynuator prac nad podręcznikiem, rozpoczętych przez prof. dra Adama Bochenka

Odznaczenia^[7]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938)^[8]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1965)
• Krzyż Partyzancki (1965)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1964)

Przypisy