Obłaziec

Zobacz też: Obłaziec (szczyt).

Obłaziec

Osiedle Wisły
przystanek kolejowy
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	cieszyński
Miasto	Wisła
SIMC	0927464
Tablice rejestracyjne	SCI
Liczba osiedli	7
Plan
Położenie na mapie miasta Wisła Obłaziec
Położenie na mapie Polski Obłaziec
Położenie na mapie województwa śląskiego Obłaziec
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego Obłaziec
49°40′40″N 18°51′00″E/49,677778 18,849917
Multimedia w Wikimedia Commons

Obłaziec – jedna z 7 jednostek pomocniczych miasta Wisły, osiedle nr 2^[1], najbardziej na północ wysunięta część miasta Wisły, ściśnięta w wąskim, przełomowym odcinku doliny rzeki Wisły, ograniczonym od zachodu zboczami Krzywego i Wielkiej Czantorii, a od wschodu stokami Bukowej i Obłaźca (Obory). W najwęższym miejscu między Krzywym a Obłaźcem szerokość doliny, którą obok rzeki biegną szosa i linia kolejowa, wynosi zaledwie 200 m.

Nazwa Obłaziec jako nazwa potoku występuje w zapiskach już w 1615 r. W odniesieniu do osiedla w roku 1836 (jako Oblażec), następnie w 1879 (Oblaziec) i 1900 (Obłażec). Pochodzi od słowa „obłaz”^[2], oznaczającego tu obejście stromym stokiem górskim niedostępnego odcinka doliny.

W dniu 11 lipca 1929 roku został otwarty górski szlak kolejowy do Wisły^[3]. W miejscowości zlokalizowano przystanek kolejowy^[4]. Na lewym brzegu rzeki Wisły, tuż na północ od dolinki potoku Gahura, wielki kamieniołom, w którym eksploatuje się gruboławicowe piaskowce dolnych warstw godulskich. We wschodniej części znajduje się dawna wieś zarębna Tokarnia.

Z Obłaźca biegną zielone znaki szlaku turystycznego na Orłową w pasemku Równicy^[5].

Przypisy