Obszar młodoglacjalny

Ten artykuł dotyczy geografii. Zobacz też: obszar (ujednoznacznienie).

Ten artykuł od 2022-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Obszar młodoglacjalny (rzeźba, krajobraz młodoglacjalny) - określenie krajobrazu polodowcowego, w którym formy pozostawione przez lądolód są świeże i czytelne w terenie. Składają się na nie garby i pagórki moreny dennej. Na liniach postoju czoła lądolodu powstały potężne wały moren czołowych. W osadach morenowych znajdowane są olbrzymie głazy narzutowe przywleczone przez lądolód skandynawski.

Typową cechą rzeźby młodoglacjalnej jest oprócz dużego rytmu rzeźby duża liczba jezior moreny dennej i czołowej (tak zwane jeziora morenowe), których misy aktualnie wypełniają się osadami mineralnymi i organicznymi lub oczek polodowcowych. Wzdłuż rynien subglacjalnych wiją się też długie wały ozów.

W Polsce zasięg rzeźby młodoglacjalnej pokrywa się z zasięgiem ostatniego zlodowacenia północnopolskiego (bałtyckiego, vistuliańskiego lub Wisły).