Pałac Wesslów
![]() | |||
Widok pałacu od strony Krakowskiego Przedmieścia | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Warszawa | ||
Adres | |||
Styl architektoniczny | barok | ||
Rozpoczęcie budowy | 1746 | ||
Ukończenie budowy | 1752 | ||
Ważniejsze przebudowy | 1883–1884 | ||
Zniszczono | 1944 | ||
Odbudowano | 1947 | ||
Położenie na mapie Warszawy ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |||
![]() | |||
|
Pałac Wesslów, także pałac Ostrowskich lub Poczta Saska – pałac znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 25 w Warszawie.
Historia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/62/Pa%C5%82ac_Wessl%C3%B3w_Poczta_Saska_po_wojnie.jpg/220px-Pa%C5%82ac_Wessl%C3%B3w_Poczta_Saska_po_wojnie.jpg)
Pałac został wzniesiony pomiędzy 1746 a 1752, jego projektantem mógł być Jakub Fontana[1]. Pierwszy znany widok pałacu znajduje się w obramieniu planu Warszawy z 1762 autorstwa Piotra Ricauda de Tirregaille. Najpierw pałac stanowił własność generała Franciszka Jana Załuskiego, starosty grójeckiego. W 1761 sprzedał go Teodorowi Wesslowi, podskarbiemu koronnemu, który z kolei w 1764 sprzedał go Antoniemu Ostrowskiemu, biskupowi kujawskiemu, późniejszemu prymasowi[2].
W 1780 budynek zakupił na użytek poczty Franciszek Ignacy Przebendowski – wojewoda pomorski i dyrektor poczt. Od tego czasu w pałacu do 1874 mieścił się urząd (stacja) pocztowa przeniesiona tutaj z kamienicy Wasilewskich. Początkowo była to poczta królewska utrzymująca łączność z Saksonią, stąd popularna nazwa – Poczta Saska. 2 listopada 1830 na poczcie nadał swój bagaż i pożegnał się z najbliższymi Fryderyk Chopin przed opuszczeniem Warszawy na zawsze[3].
Gdy w 1882 przystąpiono do poszerzania ulicy Trębackiej, zburzono narożną trzyokienną kamienicę przylegającą do pałacu. W następstwie tego w latach 1883–1884 gruntownie przebudowano pałac według projektu architektów Aleksandra Woydego i Władysława Marconiego ścinając narożnik i dodając nową elewację od strony poszerzonej ulicy. Dobudowano też trzecie piętro. Od 1887 w pałacu mieściła się przez czas jakiś redakcja „Kuriera Codziennego” i „Tygodnika Ilustrowanego”.
W 1944 budynek został spalony, jednak zachowały się mury oraz część wyposażenia. Został odbudowany w 1947 według projektu Jana Bieńkowskiego. Obecnie mieści się tu warszawska prokuratura regionalna i Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.
Przypisy
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 7 – Krakowskie Przedmieście. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 2001, s. 230–251. ISBN 83-88372-14-9.
- ↑ Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 166. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Majewski Jerzy S.: Spacerownik Warszawa śladami Chopina. Warszawa: Agora, 2010, s. 60. ISBN 978-83-7552-992-0.
Bibliografia
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 609. ISBN 83-01-08836-2.
- Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 166. ISBN 83-223-2047-7.