Pantofle

Pantofle – słowo pochodzące z języka włoskiego (pantofola, l.mn. pantofole) lub z języka francuskiego (pantoufle), początkowo określało miękki, wygodny i komfortowy rodzaj obuwia przeznaczony do użycia w domu (komfortowe kapcie, bambosze). Współcześnie pojęcie utożsamiane zazwyczaj z eleganckimi wyjściowymi półbutami.

Obuwie

Na polskim rynku obuwniczym mianem pantofle określa się rodzaj eleganckiego obuwia o niskiej cholewce (poniżej kostki) z obcasem lub bez, które łącznie zalicza się do półbutów.

Regionalnie (województwo małopolskie, podkarpackie) słowo pantofel oznacza kapeć lub (województwa: lubelskie, podlaskie, pomorskie, mazowieckie, warmińsko-mazurskie, zachodniopomorskie) męskie, eleganckie buty do garnituru.

W XVII w. na Pomorzu wyrabiano pantofle łobeskie – obuwie drewniano-skórzane.

Określenia związane z pantoflami

• pantoflarz – mężczyzna uległy żonie lub osoba trudniąca się wyrabianiem miękkiego domowego obuwia bez cholewek^[1].
• siedzieć pod pantoflem – uległość wobec innej osoby (synonimy: chodzić jak na sznurku, chodzić na pasku, jeść z ręki, płynąć z prądem, podporządkowywać się, zdawać się na łaskę i niełaskę, poddawać się^[2]).

Zobacz też

• pantofelek
• pantofelki Matki Boskiej

Przypisy

Bibliografia

• AnnaA. Drążkowska AnnaA., Historia obuwia na ziemiach polskich od IX do końca XVIII wieku, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2011, ISBN 978-83-231-2622-5, OCLC 802107935 .brak strony (książka)

Linki zewnętrzne

• Historia butów. footwearhistory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-04)].
• Historia polityczna butów