Park Narodowy Cerros de Amotape

Park Narodowy Cerros de Amotape

Parque nacional Cerros de Amotape

park narodowy
Państwo	Peru
Położenie	region Tumbes, region Piura
Data utworzenia	22 lipca 1975
Powierzchnia	1517,67 km²
Ochrona	kategoria IUCN – II (park narodowy)
Położenie na mapie Peru Park Narodowy Cerros de Amotape
4°08′52″S 80°35′24″W/-4,147778 -80,590000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Park Narodowy Cerros de Amotape (hiszp. Parque nacional Cerros de Amotape) – park narodowy położony w północnej części Peru, w regionach Tumbes (prowincje Tumbes i Contralmirante Villar) i Piura (prowincja Sullana). Został utworzony 22 lipca 1975 roku i zajmuje obszar 1517,67 km². Jest główną częścią, powstałego w 1977 roku, rezerwatu biosfery UNESCO o nazwie „Bosques de Paz Transboundary” na pograniczu Ekwadoru i Peru. W 2008 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA^[1][2][3][4].

Opis

Park znajduje się na zachodnich zboczach Andów, u podnóża pasma górskiego Cerros los Amotapes, na wysokościach od 200 do 1613 m n.p.m. Obszar parku przecina rzeka Tumbes. Po jej wschodniej stronie rośnie wilgotny las równikowy, a po zachodniej jeden z najlepiej zachowanych w rejonie Pacyfiku tropikalny las suchy^[1][2][5].

W parku występują wyraźnie określone pory roku: pora sucha (od maja do listopada) oraz pora deszczowa (od grudnia do kwietnia). Średnia roczna temperatura waha się między 23 ºC a 26 ºC. Średnie roczne opady wynoszą 500 mm w tropikalnym lesie suchym i 1450 mm w wilgotnym lesie równikowym^[1].

Flora

W tropikalnym lesie suchym rosną m.in.: Prosopis pallida, Loxopterygium huasango, Bursera graveolens, Cochlospermun vitifolium, Caesalpinea paipai, Tabebuia billbergii, Ceiba trichistandra, Ziziphus thyrsiflora, Tabebuia chrysantha^[1][6][4].

W wilgotnym lesie równikowym występują drzewa pokryte epifitami takimi jak np.: oplątwa brodaczkowa i storczyki. Rosną tu m.in.: Alseis peruviana, Cavanillesia platanifolia, Cordia eriostigma, Vitex gigantea, ogorzałka wełnista, Pithecellobium multiflorum^[1][6][2].

Fauna

W parku występuje duża liczba ptaków (blisko 400 gatunków). Są to m.in.: zagrożone wyginięciem (EN) białostrząb szarogłowy, bekardzik okopcony i stadniczka siwolica oraz narażone na wyginięcie (VU) kondor wielki, czakalaka rudogłowa, królówka ekwadorska i ogończyk czarnolicy^[1][6][3].

Ssaki żyjące w parku to narażone na wyginięcie (VU) wyjec płaszczowy i pekari białobrody, a także m.in.: wydrak długoogonowy, jaguar amerykański, ocelot wielki, mulak białoogonowy, mazama ruda, wiewiórka rudawa^[1][6][4][3].

Wśród gadów wyróżnia się narażony na wyginięcie (VU) krokodyl amerykański, a także m.in.: Bothrops barnetti, Micrurus tschudii olsoni, boa dusiciel, legwan zielony^[1][6][3].

Przypisy