Jako piłkarz najczęściej grał na obronie, na pozycji stopera. Karierę piłkarską zaczynał w drużynie Włókniarza Pabianice. W roku 1974 został zawodnikiem Widzewa Łódź, występującego wówczas w II lidze. Rok później awansował z łódzką drużyną do ekstraklasy. Jako zawodnik pierwszej jedenastki Widzewa szybko zwrócił uwagę selekcjonera reprezentacji narodowejKazimierza Górskiego. 24 marca 1976 zadebiutował w reprezentacji Polski w meczu z Argentyną (w tym samym meczu debiutował jego klubowy kolega Zbigniew Boniek). W przerwie zimowej sezonu 1977-78 przeszedł do zespołu Legii Warszawa. Dzięki występom w warszawskiej drużynie zdobył opinię jednego z najlepszych polskich obrońców. Regularnie występował w drużynie narodowej prowadzonej przez Ryszarda Kuleszę a później Antoniego Piechniczka. Brał udział w mistrzostwach świata w Hiszpanii w roku 1982, gdzie prowadzona przez Piechniczka polska drużyna zajęła trzecie miejsce zdobywając srebrne medale. Po tym sukcesie Janas przeniósł się do francuskiegoAJ Auxerre (w którym występował m.in. Andrzej Szarmach) i był znaczącym graczem tej drużyny, m.in. w sezonie 1985-86 został uznany najlepszym piłkarzem zagranicznym francuskiej ekstraklasy. Jego występy w reprezentacji narodowej po mundialu w Hiszpanii nie były jednak równie udane, m.in. w meczu eliminacji mistrzostw Europy 1984 z Finlandią 17 kwietnia 1983 strzelił bramkę samobójczą. 27 marca 1984 meczem ze Szwajcarią pożegnał się z reprezentacją. Znalazł się jeszcze w szerokiej kadrze reprezentacji na mistrzostwa świata w Meksyku w roku 1986, ale do finalnej 22-osobowej ekipy nie został wytypowany. Po czterech latach spędzonych we Francji powrócił do Legii. Jako zawodnik Wojskowych zakończył karierę piłkarską w roku 1988.
W reprezentacji Polski od 1976 do 1984 rozegrał 53 mecze, strzelił 1 bramkę oraz 1 bramkę samobójczą.
21 maja 2008 powrócił do pracy szkoleniowej, obejmując funkcję trenera GKS Bełchatów. 5 stycznia 2009 rozwiązał za porozumieniem stron umowę z GKS Bełchatów, jako główny powód podając złą politykę transferową klubu. Zaraz po odejściu z GKS Bełchatów został trenerem Widzewa Łódź, z którym awansował do Ekstraklasy. 21 czerwca 2010 Widzew rozwiązał z nim umowę za porozumieniem stron[2]. Następnie, kilka dni później, został wiceprezesem Polonii Warszawa, a od 13 września, po zwolnieniu José Mari Bakero, został trenerem. 28 grudnia ogłoszono jego dymisję. Powrócił na stanowisko dyrektora sportowego[3]. 17 czerwca 2011 powrócił na stanowisko trenera do Bełchatowa, podpisując roczny kontrakt z drużyną GKS-u[4], który został zakończony 31 sierpnia 2011 roku[5]. Od 17 grudnia 2011 do 30 czerwca 2012 roku trener zespołu Lechia Gdańsk[6].
1 sierpnia 2013 został trenerem II-ligowej Drutex-Bytovii Bytów[7]. Awansował do I ligi. 30 marca 2015 został zwolniony z funkcji trenera Drutex-Bytovii Bytów[8].
Selekcjoner
Po odejściu z Legii w 1996 objął obowiązki selekcjonera reprezentacji młodzieżowo-olimpijskiej. Odszedł w 1999 po odpadnięciu w drugiej rundzie eliminacji do Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000. 20 grudnia 2002 został nominowany na stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski seniorów, po rezygnacji Zbigniewa Bońka. Choć nie udało mu się wywalczyć awansu do Mistrzostw Europy w Portugalii w 2004, pozostał na stanowisku i awansował z drużyną narodową do Mistrzostw Świata w Niemczech. Podczas samego turnieju w Niemczech Reprezentacja Polski przegrała dwa pierwsze mecze (z Ekwadorem 0:2 i Niemcami 0:1) i tym samym straciła szansę na awans do 1/8 finału turnieju, a krytyka Janasa przez kibiców i media uległa nasileniu. W ostatnim meczu Reprezentacja Polski pokonała Kostarykę 2:1. Jednak to zwycięstwo nie uchroniło Janasa przed krytyką. Mimo to Janas odmówił podania się do dymisji, a 11 lipca 2006 jego stanowisko przejął Leo Beenhakker. Na zakończenie kadencji stał się inspiracją do piosenki „Co zrobił Janas?”, którą skomponował i nagrał zespół Superpuder.
Sukcesy trenerskie
1994 – mistrzostwo Polski, Puchar Polski i Superpuchar Polski z Legią Warszawa
1995 – mistrzostwo Polski, Puchar Polski oraz awans do 1/4 finału Ligi Mistrzów z Legią Warszawa
1999 – awans do II rundy eliminacji młodzieżowych mistrzostw Europy z reprezentacją Polski U-21
1995 – nagroda autorów Encyklopedii Piłkarskiej Fuji
1995 – trener roku w plebiscycie Piłki Nożnej
2004 – trener roku w plebiscycie Piłki Nożnej
2005 – trener roku w plebiscycie Piłki Nożnej
Działacz
Od 1999 do chwili powołania na stanowisko selekcjonera pracował w Amice Wronki jako menedżer i wiceprezes ds. sportowych, przez pewien czas łącząc tę funkcję z prowadzeniem drużyny Amiki. Po zakończeniu pracy z kadrą narodową w 2006 przez prawie rok pozostawał bez pracy. W czerwcu 2007 porozumiał się z władzami Korony Kielce w sprawie objęcia stanowiska dyrektora sportowego i wiceprezesa zarządu klubu. Funkcję sprawował do maja 2008. 24 czerwca 2010 objął funkcję wiceprezesa pionu sportowego w Polonii Warszawa[9].